Vooruitgang in behandeling schadeclaims veteranen

ASSEN - Hoop gloort voor ongeveer vijfhonderd veteranen die hebben gediend in Libanon en Srebrenica.
Veel van hen wonen in Drenthe of waren daar gelegerd. Zal Defensie maandag over de brug komen met een vergoeding voor de schade die ze hebben geleden door hun uitzending?

Voor de zomer uitsluitsel

Minister Jeanine Hennis-Plasschaert van Defensie heeft beloofd voor de zomer uitsluitsel te geven over een schaderegeling. In december vorig jaar bepaalde het hoogste rechtsorgaan in Nederland, de Centrale Raad van Beroep, dat Defensie onvoldoende nazorg verleende aan een Libanon-veteraan en aansprakelijk is voor de schade die hij heeft geleden.
Plasschaert is nu in gesprek met letselschadeadvocaten over de afhandeling van de schadeclaims in soortgelijke gevallen. Maar duidelijkheid voor alle veteranen blijft uit.

Beetje vooruitgang

Een beetje vooruitgang is er wel. "Minister Hennis-Plasschaert sprak eerst over de afhandeling van de ongeveer twintig dossiers die bij de rechter liggen. Maar inmiddels zijn wij al in gesprek over veertig dossiers", zegt Jan-Willem Lenselink van Pals Letselschade in Emmen. Dit kantoor behartigt de belangen van zo'n tweehonderd veteranen, waaronder honderd Libanon-veteranen.
'Miljoenen euro's'
De afhandeling van die veertig dossiers gebeurt zonder dat Defensie erkent fouten te hebben gemaakt tijdens en na de uitzending van de vijfhonderd veteranen. "Als Defensie dat erkent, dan gaat het in totaal om miljoenen euro's aan schadevergoeding", zegt Lenselink.
Hij wijst erop dat er ook nog veel veteranen zijn die schade hebben opgelopen door hun uitzending naar andere gebieden, zoals Cambodja, Iran, Irak en Afghanistan. De nazorg is pas verbeterd toen in 2012 de Veteranenwet werd aangenomen.
Veteraan Martijn Baas
Het dossier van veteraan Martijn Baas ligt nog op de stapel met onbehandelde dossiers. Hij diende van december 1994 tot mei 1995 in voormalig Joegoslavië en onderging bijna wekelijks beschietingen en bedreigingen. Ook werd hij met stenen bekogeld en vastgehouden.
Baas liep een posttraumatische stressstoornis (PTSS) op. In 2004 knapte er iets bij hem. "Toen zou ik een collega bijna aanvallen en vermoorden", zegt Baas. Acht jaar behandeling hebben zijn ziekte beheersbaar gemaakt, maar echte levensvreugde is er niet. "Het liefst zit ik de hele dag binnen met de gordijnen dicht. Ik doe boodschappen voor een maand."
Brief van zijn dochter
Ontroerd spreekt hij over het vaderdagcadeau dat hij kreeg van zijn 10-jarige dochter: een brief waarin ze wenst dat hij van zijn ziekte geneest. "Daar smelt je toch van", zegt Baas. "Zonder haar was ik er niet meer geweest."
Baas wil compensatie voor het feit dat hij nooit meer kan werken en geen pensioen opbouwt. Of hij dat krijgt? "Uiteindelijk wel, denk ik. Maar ik vermoed wel dat het nog jaren gaat duren."

Heb je een nieuwstip, nieuwe informatie óf heb je een foutje gespot? Stuur een bericht, foto of filmpje via WhatsApp of mail de redactie.