30 jaar later: 'Als iemand over boord was geslagen, hadden we hem nooit teruggekregen'
MEPPEL - Het is een doodgewone maandag in mei 1987. Een aantal pabostudenten verlaat, in het gezelschap van drie docenten, het water van Meppel voor wat een leuke tocht over het IJsselmeer moet worden. En dan gaat het mis.
"Er waren zelfs niet genoeg reddingsvesten aan boord", vertelt een van de docenten, Elly Jansen, 30 jaar later in het Radio Drenthe-programma Drenthe Toen.
Gebroken als een luciferstokje
"Het weer sloeg vrij plotseling om. Wij voeren als een van de eersten door de Ketelbrug het IJsselmeer op. Ons schip raakte daarbij al wat aan de zijkant beschadigd, maar wij konden wel doorvaren. Maar van het schip achter ons brak de boegspriet als een luciferstokje af", herinnert Jansen zich.
"Sommigen van ons waren meteen zeeziek", vertelt ze. Het weer werd zo snel zo veel slechter dat de schipper het schip niet meer terug kon varen. "We konden alleen nog maar oversteken naar Enkhuizen. En toen ontdekten we ook nog dat er niet genoeg reddingsvesten aan boord waren."
'Hozen voor je leven'
Ondertussen laten de teerlagen van het schip los. Er komt daardoor steeds meer water in het schip te staan. "Op een gegeven moment zei de schipper; je moet nu hozen voor je leven." Maar dat werd voor de groep steeds moeilijker.
"Sommige van de studenten konden eigenlijk al niet meer op hun benen staan van de zeeziekte, maar die moesten ook hozen. Op een gegeven moment raakten we ook onderkoeld. Ik dacht, ik moet verdorie wat doen, maar dat ging gewoon niet."
De schipper had al wel SOS berichten uitgestuurd, maar dat werd in het begin nog niet meteen opgepikt omdat er meer schepen in de problemen waren.
Wilt u droge sokken?
"We hadden wel regenkleding aan, maar alles wat we daaronder aanhadden was doorweekt. Daardoor raakten we dus ook onderkoeld."
"Na wat voelde als een heel lange tijd, kwam de reddingsbrigade. Het eerste wat ze vroegen was of we drogen sokken wilden", lacht Jansen. Het schip met daarop Jansen en de studenten werd door het reddingsschip naar Enkhuizen gesleept. "Het meest fantastische gevoel was dat je door de kou heen voelde dat je in de buurt van de haven kwam. Dat was gewoon weldadig!"
Pas achteraf was het naar
"Als iemand overboord was geslagen, dan hadden we hem nooit teruggekregen. Toen ik dat als docent van jongvolwassenen achteraf besefte, voelde dat echt heel naar."
Elly Jansen gaat niet meer zomaar het water op. "Ik ga nog wel lekker rustig zwemmen, maar op het IJsselmeer zul je mij niet gauw zien."
