OM eist 10 jaar cel en tbs voor ombrengen Djamila

De 47-jarige D. wurgde Djamila Marissen op 14 oktober in zijn auto op een landweggetje bij het Overijsselse gehucht Punthorst. Hij verklaarde bij de politie dat hij verliefd was op het meisje en dat hij met haar wilde vrijen. Toen ze begon te gillen en zei dat ze naar mama wilde omdat D. seksuele toenadering zocht, ging bij hem het licht uit.

Hij wurgde haar en bracht haar lichaam die avond naar het politiebureau in Assen, waar hij zichzelf ook aangaf. Tijdens de emotionele rechtszaak ontkende de verwarde Hoogevener dat hij gevoelens had voor het meisje.

D. kende Djamila, omdat hij een relatie had met haar moeder. Bij de rechtszaak waren veel nabestaanden van het meisje aanwezig, onder anderen haar vader en oma’s. Zij hadden het erg zwaar toen de gruwelijke details van de zaak werden besproken.

Lees meer: 'Door Djamila ontplofte een bom in mijn hoofd'
Verstandelijk beperkt
D. woonde op een zorgboerderij in Nieuweroord, waar ook Djamila’s moeder woonde en zij en haar broertje een deel van de week waren. De man lijdt aan een autismestoornis en functioneert op het niveau van een kind van 7 tot 12 jaar oud, concludeerden een psycholoog en psychiater die hem onderzochten. Hij is verminderd toerekeningsvatbaar verklaard.

Of de man pedofiel is, hebben ze niet kunnen vaststellen. Hij is niet eerder veroordeeld voor zedendelicten. Wel kwam hij in 2014 en 2016 bij de politie in beeld, toen hij met zijn auto achter tienermeisjes was aangereden. Zonder psychiatrische behandeling is de kans op herhaling matig tot hoog, zeggen de deskundigen. "De veiligheid van anderen vereist de tbs-maatregel", aldus officier van justitie Diana Roggen. Omdat D. volgens haar totaal geen ziektebesef heeft, is tbs met dwangverpleging de enige optie.

Roggen is ervan overtuigd dat de Hoogevener van tevoren nooit van plan is geweest Djamila om te brengen, maar dat hij geen andere uitweg zag toen ze hard begon te gillen en hij bang was dat passerende fietsers haar zouden horen. De aanklaagster sprak van 'een dag die doodnormaal begon, maar eindigde in een nachtmerrie.' Djamila zou met D. een cadeautje voor haar moeder gaan kopen, daarom waren ze samen op pad.

Voor hij zichzelf aangaf bij de politie, reed D. nog urenlang rond in Overijssel, bleek tijdens de rechtszaak. Het lichaam van Djamila lag naast hem op de bijrijdersstoel. Zij moeder raadde hem aan naar de politie te gaan toen hij haar belde en zei dat hij “iets heel ergs had gedaan."

Tijdens de rechtszaak zei D. dat hij zich schaamde. Dat herhaalde hij na de emotionele slachtofferverklaringen van twee oma’s, een stiefoma en Djamila’s moeder, die werden voorgelezen. "Wat je advocaat ook gaat zeggen: je bent en blijft de moordenaar van Djamila en wij hebben een wond die levenslang blijft schrijnen", zei een van haar oma’s. Volgens haar andere oma bloeide Djamila de laatste paar maanden van haar leven juist op, sinds ze op de middelbare school zat en in een leuke vriendengroep zat. De oma beschreef hoe ze als te vroeg geboren baby moest vechten voor haar leven: "Ze is vechtend voor haar leven geboren en ook vechtend voor haar leven gestorven."

Advocaat Jan Boksem pleitte voor vrijspraak. Volgens hem verkeerde D. tijdens het misdrijf in een 'dissociatieve toestand' en handelde hij daardoor niet met opzet. De ontucht kan volgens hem niet bewezen worden omdat D. de enige is die erover heeft verklaard, waardoor er te weinig bewijs is.

Op 29 mei doet de rechtbank uitspraak.