Documentaire over Molukker David Hully: Kijk niet achterom
BOVENSMILDE - 65 jaar geleden kwamen de Molukse KNIL-militairen tegen wil en dank naar Nederland. Een van hen was David Hully uit Bovensmilde. Over zijn leven en zijn verhaal is de documentaire Het Verleden Voltooid gemaakt.
De documentaire is gemaakt door Willem Hully, zoon van David en medewerker van RTV Drenthe. Het Verleden Voltooid is zaterdag te zien op TV Drenthe.
Willem Hully: "Ik werk in de media en het valt me op dat als Molukkers in het nieuws zijn, er voor mijn gevoel altijd over je wordt verteld en dat het nooit een verhaal van jezelf is. Ik had al tijden wat in mijn hoofd en het werd nu tijd om mijn eigen verhaal te vertellen. Het verhaal van mijn familie, hoe dingen in elkaar zaten in de historie en ook naar het heden toe."
Nederlandse taal
De geschiedenis van de vader van Willem Hully is bijzonder. "Hij zat op de Molukken op een Nederlandse school, dat was best wel uniek. Als inlander kwam je eigenlijk niet op een Europese school. Dit was later zijn houvast in Nederland, want hij kende de taal. Verder was hij namelijk erg alleen, hij had hier geen familie, geen dorpsgenoten. En dat was heel belangrijk. Toen de Molukkers in 1951 in Nederland kwamen, bouwden de mensen een netwerk op dat bestond uit familie of mensen uit je dorp. Dat had hij niet."
De geschiedenis van de vader van Willem Hully is bijzonder. "Hij zat op de Molukken op een Nederlandse school, dat was best wel uniek. Als inlander kwam je eigenlijk niet op een Europese school. Dit was later zijn houvast in Nederland, want hij kende de taal. Verder was hij namelijk erg alleen, hij had hier geen familie, geen dorpsgenoten. En dat was heel belangrijk. Toen de Molukkers in 1951 in Nederland kwamen, bouwden de mensen een netwerk op dat bestond uit familie of mensen uit je dorp. Dat had hij niet."
Vooruit kijken
De documentairemaker is trots op zijn vader, omdat die altijd vooruit keek. "Dat was zijn drijfveer, niet achterom kijken, maar kijk vooruit. Hoe overleef ik deze situatie? Alles was nieuw voor hem. Toen hij na vijf jaar eindelijk aan het werk mocht in Nederland had hij hier al allerlei opleidingen gevolgd, dus hij kon ook direct aan de slag. Ik neem dat ook mee bij de keuzes in mijn leven. We hebben moeilijke periodes meegemaakt, bijvoorbeeld met de gijzeling in Bovensmilde. Daarom besloot ik: Ik wil hier weg, ik wil kijken naar mijn eigen horizon."
De documentairemaker is trots op zijn vader, omdat die altijd vooruit keek. "Dat was zijn drijfveer, niet achterom kijken, maar kijk vooruit. Hoe overleef ik deze situatie? Alles was nieuw voor hem. Toen hij na vijf jaar eindelijk aan het werk mocht in Nederland had hij hier al allerlei opleidingen gevolgd, dus hij kon ook direct aan de slag. Ik neem dat ook mee bij de keuzes in mijn leven. We hebben moeilijke periodes meegemaakt, bijvoorbeeld met de gijzeling in Bovensmilde. Daarom besloot ik: Ik wil hier weg, ik wil kijken naar mijn eigen horizon."
Willem Hully: “Na een grote brand in Schattenberg moesten mijn ouders in 1958 verhuizen naar een ander kamp in Vaassen. Daar ben ik geboren en vernoemd naar een Nederlandse vriend van mijn vader. Waarom kreeg ik de naam van zijn Nederlandse vriend? En wat wist ik eigenlijk over de levensloop van mijn vader? De antwoorden vond ik op de plekken waar menig Moluks kind opgroeide. Indringende verhalen uit het verleden, die een inspiratie vormden om het beste uit het leven te halen."
Vermoorde oom
Tijdens zijn zoektocht stuitte Willem Hully in Den Haag op een bijzonder monument. "We wisten thuis dat de broer van mijn vader door de jappen was vermoord, verder wisten we niks. Ik ben gaan rondkijken naar herinneringstekens en ik kwam de naam van mijn oom tegen bij de Tweede Kamer. Daar is het monument de Erelijst van Gevallenen. Een boek met 18.000 namen, elke dag wordt een bladzijde omgeslagen. De naam van mijn oom staat er in, ik wist dat niet en mijn vader wist dat waarschijnlijk ook niet. Terwijl hij meerdere keren in de Tweede Kamer is geweest. Hij heeft zich tot vlak voor zijn dood enorm ingezet voor de achterstallige bonussen en pensioenen voor ex-KNIL-militairen. Hij moet er langs gelopen zijn."
Tijdens zijn zoektocht stuitte Willem Hully in Den Haag op een bijzonder monument. "We wisten thuis dat de broer van mijn vader door de jappen was vermoord, verder wisten we niks. Ik ben gaan rondkijken naar herinneringstekens en ik kwam de naam van mijn oom tegen bij de Tweede Kamer. Daar is het monument de Erelijst van Gevallenen. Een boek met 18.000 namen, elke dag wordt een bladzijde omgeslagen. De naam van mijn oom staat er in, ik wist dat niet en mijn vader wist dat waarschijnlijk ook niet. Terwijl hij meerdere keren in de Tweede Kamer is geweest. Hij heeft zich tot vlak voor zijn dood enorm ingezet voor de achterstallige bonussen en pensioenen voor ex-KNIL-militairen. Hij moet er langs gelopen zijn."
