Gerrit Weijs: Ik ben blij dat ik over m'n eigen levenseinde beschik

Tijdens een trainingsrit met zijn fietsclub belandde hij in een diepe sloot en liep daarbij een hoge dwarslaesie op. Hij is verlamd vanaf z'n sleutelbenen. En op 3 mei zal hij, op zijn eigen nadrukkelijke verzoek, sterven.

"Toen ik bij kennis kwam en van artsen te horen kreeg dat ik volledig verlamd ben en niet meer te opereren ben en ik geen enkele kans op herstel heb, had ik gelijk de wens van euthanasie", vertelt Weijs.

Na het ongeval blijft hij verrassend positief. "Ik heb geen seconde een negatieve gedachte gehad dat dit mij overkomen is. Ik ben ook niet boos geweest, geen seconde. Ik ben niet gelovig, maar ik denk wel dat er krachten zijn die je beschermen. Hoewel dat tijdens mijn fietsrit niet het geval was", grapt Weijs.

'Ik wil andere mensen steunen'
Gerrit wil z'n verhaal vertellen om andere mensen, in dezelfde situatie, te helpen. Gisteren koos hij samen met een arts een datum voor zijn euthanasie. Over een kleine drie weken is het zover.

"Ik vind het jammer dat men daar zo moeilijk over doet. Hier op de palliatieve afdeling hoor ik via de verpleging veel mensen die ernstig ziek zijn en verlangen naar het einde van hun leven. Maar ze worden vaak geremd door hun geloof of door hun kinderen. Ik vind het ook gewoon erg dat de politiek er zo moeilijk over doet."

Het aantal euthanasiemeldingen in Nederland is de afgelopen vijf jaar met 45 procent gestegen. In 2016 waren er meer dan zesduizend meldingen van artsen.

Weijs is gescheiden en vader van twee kinderen. Hij heeft, ondanks z'n verlamming, veel pijn. Vooral 's nachts heeft hij last van z'n rug en van spasmen. Nu met de goede medicatie gaat het redelijk. Maar drie maanden in deze toestand vindt hij meer dan genoeg.

"Ik verlang wel naar het einde. Ik hoop dat m'n gezondheid zo blijft en dat ik geestelijk gezond blijf, want ik moet tot het laatste moment achter m'n wens kunnen staan", besluit Weijs.