Gevangenen regelen verkeer bij Pauperparadijs: 'Even weer in de maatschappij'

VEENHUIZEN - Dat er gevangenissen staan in Veenhuizen weten veel Drenten wel. Maar dat de gevangenen af en toe ook buiten de muren mogen komen als hun straf er bijna op zit, dat is niet overal bekend.
Zo werken zeven gedetineerden als verkeersleider bij de theatervoorstelling Het Pauperparadijs en dat is verrassend voor de bezoekers.
"Wat leuk! Dat wist ik niet!" zegt een oudere dame die net uit de auto stapt. En een ander: "Dus we gaan vanaf het begin al helemaal de sfeer van Het Pauperparadijs in. Wat een goed idee." De bezoekers reageren dus vooral positief op de speciale verkeersregelaars. Of zoals een van de bezoekers het verwoordt: "Ieder mens maakt fouten en sommigen worden daarop gecorrigeerd. Nu kunnen ze zich van hun goede kant laten zien."

'Weer een normaal mens'

De zeven gevangenen zelf zijn vooral blij even buiten de muren te zijn. "Even weer in de maatschappij. Ja, dat is wel apart", zegt een van de mannen, die ondertussen een volkswagen de goede plek wijst. "Je kunt weer normaal mens voelen. Niet dat we binnen de muren geen normale mensen zijn, maar het is daar wel anders natuurlijk. Ik begin nu echt weer op te vrolijken."
Gevangenen die bijna vrij komen, leren tegen het einde van hun straf langzaam terug te keren in de maatschappij. Met een project als dit, waar de gevangenen een hele zomer bijna dagelijks even buiten de muren mogen komen, gaat dat heel goed, vertelt plaatsvervangend hoofd integratie Marten Antoons.

Wachtlijst

Dat Het Pauperparadijs volgend jaar niet terugkomt in Veenhuizen, maar verhuist naar Carré in Amsterdam, vindt hij jammer. "Het is fantastisch nieuws voor de crew en het is ze gegund. Wij moeten nu inderdaad een ander project zoeken. Al hebben we goed contact met het Gevangenismuseum, dus daar maak ik me geen zorgen over."
Volgens Antoons is er zelfs een wachtlijst voor gevangenen om verkeersregelaar te zijn bij het toneelstuk. "Ze kunnen lekker samen eten met het theatergezelschap en ze zijn natuurlijk even buiten de muren. Maar ik zie ook dat het echt wat in ze losmaakt. Het contact met mensen buiten de gevangenismuren doet wat met ze."

Emotioneel

Zo vertelt Antoons dat laatst een van de gevangenen zich even afzonderde tijdens het werk. "Hij werd emotioneel, dus ik liep later even naar 'm toe om te vragen wat er was. Hij vertelde dat-ie een moeder zag met kinderen en dat hij z'n eigen gezin zo mist. Ja, dat hoort er ook bij."
Bang dat de gevangenen vluchten, is de begeleider niet. "Ik zou liegen als ik me er af en toe geen zorgen over maak. Ik ben nog wel eens even opnieuw langs de parkeerplaats gereden om te kijken. En collega's van me houden ook een oogje in het zeil. Maar er is onderling vertrouwen en dat is belangrijk. We kunnen nog veel meer met dit soort projecten doen wat mij betreft."

Heb je een nieuwstip, nieuwe informatie óf heb je een foutje gespot? Stuur een bericht, foto of filmpje via WhatsApp of mail de redactie.