Wandeling van Meppel naar Parijs als overwinning op gekmakend oorsuizen
6 februari 2018, 06:59 • 3 minuten leestijd
MEPPEL - Dit is een verhaal over licht aan het eind van de tunnel. Over opkrabbelen uit een diep dal. Over de redding die nabij is als de wanhoop het grootst is.
Rianne Kok (40) ziet de toekomst weer positief in na een jarenlange strijd in haar hoofd tegen Tinnitus, een aanhoudend en oorverdovend intern geluid. Wat ze hoort is het geluid van vijf centrifugerende wasmachines, plus de piepende remmen van trein, plus een koor van krekels, en dan continu. Om letterlijk gek van te worden. In 2014 heeft de 47-jarige
zelfs euthanasie gepleegd omdat Tinnitus ondraaglijk lijden veroorzaakte bij haar.
“Als het bij mij niet was gelukt om er beter mee om te leren gaan, was mijn volgende stap ook een aanvraag voor euthanasie geweest”, zegt Kok.
Van Meppel naar Parijs
Om het verleden voorgoed achter zich te laten, gaat Rianne in een kleine drie weken vanuit haar woonplaats Meppel naar Parijs lopen. Ze noemt het Rianne’s Reis. Ze kiest voor Parijs omdat ze er nog nooit is geweest en omdat het de stad van de liefde is. Want zonder de liefde van haar dierbaren had ze de strijd tegen Tinnitus nooit gewonnen.
“Sporten is altijd heel belangrijk voor me geweest. Ik heb me altijd voorgenomen om iets groots te doen op dat vlak, wanneer ik fit genoeg zou zijn. En voor het eerst in mijn leven heb ik de regie nu eens in eigen handen”, zegt ze.
Acht operaties
Ze ziet de zon weer schijnen, maar komt van ver. Het begon met een verhoorning in haar hoofd, Cholesteatoom. Er waren acht operaties nodig om dat weg te halen en de artsen konden niet voorkomen dat ze doof werd aan haar linkeroor en overgevoelig werd voor extern geluid, Hyperacusus genaamd. Maar het ergste was de Tinnitus die ze als gevolg daarvan ontwikkelde.
Het ging zo slecht met haar dat ze in april 2012 werd opgenomen op de psychiatrische afdeling van het Isala Diaconessenhuis in Meppel, de PAAZ. Daar neemt ze op maandagnacht 26 februari 2013 al haar pillen in een keer. Ze balanceert op het randje van de dood, maar komt na drie dagen bij uit een coma.
Ruimte voor nieuwe dingen
De zelfmoordpoging werkt als een wake-up call. “Ik was heel dankbaar dat ik er nog was en heb mijn psychiater Berta, mijn man Vincent en mijn dochter Marith oprecht beloofd dat ik voor het leven zou kiezen”, legt ze uit. “Op de een of andere manier heeft het haar brein gereset”, verduidelijkt psychiater Berta Elzinga.
Daarnaast heeft ze op 6 februari vorig jaar een hersenoperatie gehad waardoor het gevoelscentrum van haar hersenen nu voortdurend wordt gestimuleerd. “Het geluid in mijn hoofd is niet weg en dat gaat ook nooit gebeuren. Maar er is ruimte in mijn hoofd gekomen voor nieuwe dingen”, zegt ze.
Geld ophalen
Met haar wandeling van ongeveer 600 kilometer in zo’n drie weken hoopt ze deze periode af te sluiten en een nieuw begin te creëren. Ook wil ze geld ophalen voor de PAAZ-afdeling van het Diaconessenhuis in Meppel. Per dag gaat ze 10 kilometer hardlopen en 30 kilometer wandelen. Om de drie dagen neemt ze een dag rust. Ze loopt de route deels in gezelschap en deels alleen. Op haar website is de reis te volgen.
