Waarom bestrijden we beverratten niet ook in Duitsland?

In Nederland vernielen beverratten veel dijken en landbouwgewassen. Daarom worden ze hier al actief bestreden. Maar bij onze oosterburen gebeurt dat niet en is slechts een kleine groep jagers en boeren actief bezig met de bestrijding, met als gevolg dat die dieren de grens oversteken. Met de negatieve gevolgen voor onze dijken en landbouwpercelen.

Na jarenlang overleg heeft het waterschap Rijn en IJssel nu met de Duitsers afgesproken dat zij actief in Duitsland beverratten mogen vangen. De beesten worden gelokt en in een kooi gevangen en daarna met een luchtdrukpistool afgeschoten. Dit gebeurt in een gebied van 45 vierkante kilometer tussen het Twentse Haaksbergen en het Achterhoekse Winterswijk.

Ook de Drentse waterschappen willen graag over de grens de beverratten bestrijden. Toch is een optie zoals bij Rijn en IJssel geen optie. Waarom niet?

Het verschil zit hem eigenlijk in de aangrenzende Duitse deelstaten. Het gebied tussen Haaksbergen en Winterswijk grenst aan het Duitse Nordrhein-Westfalen. De waterschappen in Drenthe grenzen aan Niedersachsen. En daar ligt ook het probleem voor de Drentse waterschappen. In Niedersachsen gelden andere regels dan in Nordrhein-Westfalen.

"De regelgeving is in Duitsland per Bundesland verschillend", legt Henk van der Steen, coördinator beverratbestrijding in Noordoost-Nederland uit. "In Nordrhein-Westfalen wordt de beverrat gezien als schadelijk wild en mag daarom bestreden worden. In Niedersachsen wordt de beverrat gezien als jachtwild. Dat betekent dat de jagers verantwoordelijk zijn voor het afschieten ervan. En daarom mogen en kunnen wij niets zonder toestemming van de individuele jagers aldaar."

Proberen om over de grens te bestrijden
Toch proberen de noordelijke waterschappen om de problemen ook hier over de grens al aan te pakken. "We zijn op dit moment op hoog niveau in gesprek en er is iets op komst. Het probleem is alleen dat we niet zomaar de grens over kunnen."

De hoop is nu gevestigd op een proefgebied waar in overleg met de lokale jagers de beverrat actief wordt bestreden. De waterschappen zullen daarbij een adviserende rol hebben, de Duitse jagers moeten zelf het werk doen. "Het wachten is nu op het antwoord van de jagers of ze mee willen werken. De vraag ligt er, maar we wachten nog op het antwoord", aldus Van der Steen.

Hoewel de Duitsers een stuk minder doen aan de bestrijding van de beverrat betekent dat niet dat de dieren daar niet voor problemen zorgen. "Ze hebben er net zoveel last van als wij, alleen de focus ligt er niet op", legt Van der Steen uit. "Daarnaast is er nog een verschil tussen Nederland en Duitsland. Nederland ligt voor een groot deel onder zeeniveau. Daarom hebben wij een fanatieke bestrijding. In Duitsland liggen veel gebieden hoger. Daar is het probleem bij kapotte dijken dus een stuk minder groot."

Toch is er ook een lichtpuntje in de bestrijding van de Duitse beverrat. De beverrat staat sinds vorig jaar op de EU-lijst van Invasieve exoten. Op deze lijst staan exoten die voor problemen zorgen in de natuur. Dat houdt in dat de EU-lidstaten populaties van deze soorten moeten opsporen en bestrijden. Als dat niet lukt, moeten ze zorgen dat populaties zo klein mogelijk blijven en er voor zorgen dat de schade en verspreiding beperkt blijft.

De beverrat is een grote rat en komt van oorsprong uit Zuid-Amerika. Het is een knaagdier dat zich het hele jaar kan voortplanten. In de vorige eeuw is het dier naar Duitsland om te fokken voor hun pels. Een aantal wist te ontsnappen en plantte zich in het wild voort.

De beverrat zorgt voor grote schade aan de dijken, die worden verzwakt door de holen die de dieren er in graven. Daarom wordt hij actief bestreden.

De beverrat heeft inclusief zijn staart een lengte van één meter en hij weegt vijf tot zeven kilo. Hij heeft kleine zichtbare oren. Zijn vacht is grijs, bruin of zwart en hij heeft opvallend oranje tanden.