Djammen: De herrie en ellende van Indian Rivers uit Assen

"Het is moeilijk in één genre uit te drukken, we maken van punk tot stonerrock", meent drummer Marnick Muller. Het gaat vooral heel hard.

"Wat zei je?", grapt Muller op de vraag of de jongens ook bang zijn voor gehoorbeschadiging. Want zelfs tijdens het repeteren gaat het lomp hard. "Nee, ben ik niet bang voor", vervolgt de drummer. "Het publiek kan er wel flink rekening mee houden", zegt gitarist Sander Peeters. "Neem vooral oordoppen mee." Indiana haakt in. "Het is natuurlijk wel belangrijk, maar zelf zouden we er nog wel iets beter op kunnen letten."

"Als wij beroepsmuzikant worden dan is het mooi meegenomen", vindt Muller. "Weet je wat het is", haakt Zuidert daarop in. "Ik zie heel veel bandjes die dan echt gewoon er voor gaan om bekend te worden en dat dat het enige is waar ze het voor doen. En buiten het feit om dat ze er misschien heel veel plezier in missen, is het ook gewoon, lijkt mij, teleurstellend als het dan niet van de grond komt. Bij ons voor de lol eigenlijk."

"Onze nummers gaan nergers over. Indie verzint wat, bijvoorbeeld: Eat a Snickers with Indian Rivers. We hebben dat nummer geschreven puur zodat we Snickers in het publiek kunnen gooien", vertelt Muller uiterst serieus. "We wilden eerst ook nog als einde 'Eat some Bricks with Indian Rivers', maar daar stonden we niet allemaal volledig achter, dus die is er niet doorgekomen", lacht Zuidert.

"Het is echt een uitlaatklep eigenlijk. Dat zeggen meer muzikanten, maar het is ook echt zo", zegt Zuidert. "Gewoon met zijn allen muziek maken, je ding doen en gewoon toffe shit maken", voegt Muller. "En daarbij gewoon vrienden voor het leven verdomme", besluit Peeters. De rest knikt.