Doopsgezinde kerk in Assen trekpleister door plafondschildering?

Onder supervisie van Algera zijn vier studentes van de Klassieke Kunstacademie uit Groningen in het kerkje een half jaar druk bezig geweest met een plafondschildering. Centraal in het kunstwerk staat Menno Simons, de vroegere Friese priester die zich van de katholieke kerk afkeerde en uiteindelijk grondlegger werd van de vredelievende doopsgezinden. Mennonieten heten ze, en ze zijn anno 2021 vooral in Amerika te vinden.

Het idee is van de nieuwe eigenaar van het kerkgebouw, kunstschilder Jan van Loon. Die kocht de kerk een jaar geleden en zit er nu met Het Museum Jan van Loon. "Menno houdt me van daarboven heel goed in de gaten", lacht Van Loon.

Hij is in zijn nopjes met het bijzondere kunstwerk van de studentes, net als docent Algera. "Ik geef het een 8,5. Ze hebben het goed gedaan. Al is het toch veel kleiner dan ik eerst dacht", zegt Van Loon. "Als je het van beneden af bekijkt, lijkt het toch anders. Toen het schilderdoek op de grond lag, zag het er toch allemaal veel groter uit."

Want eerlijk is eerlijk, het echte schilderen gebeurde niet week-in week-uit op hoge steigers, waarbij de afbeelding direct met de verfkwasten op het kerkplafond werd aangebracht. "Nee, dat was ondoenlijk. Want dan zou het hier een jaar lang vol met steigers moeten staan, en dan kan Jan hier geen exposities houden", vertelt docent Algera.

"We hebben het op de grond geschilderd, op doek, en er later op geplakt. Maar dat maakt het wel moeilijker. Want plat op de grond is het perspectief toch anders dan op zo'n plafond. Maar het is fantatisch gelukt. En laten we hopen dat de lijm nooit meer loslaat", aldus Algera.

Symbolisch wordt in de eerste schildering het verhaal verteld over hoe Simons de doopsgezinde kerk stichtte. "Links in de onderhoek zie je de gebouwen van Rome, als symbool dat hij zich afkeerde van de katholieke kerk. En vervolgens zie je Menno Simons op een landkaart staan, met daarop een paar volgelingen, en rechts onderin zie je het kerkje van Witmarsum, zijn geboortedorp", vertelt Algera.

Het maken van het ontwerp, en het zich verdiepen in de kerkhistorie van de doopsgezinden, daarmee begon de opdracht van de vier studentes. Met natuurlijk als 'grande finale' het schilderwerk zelf. En ze zijn alle vier trots op hun werk. "Het was best ingewikkeld om alles goed uit te meten, zodat de verhouding goed was, ook op het plafond. Dat was constant meten met touwtjes, monnikenwerk, maar het hangt er prachtig", vertellen de kunststudentes Paulien en Kayla.

Voor dit viertal studentes zit het werk erop met deze eerste plafondsschildering. Dit jaar wordt de rest van het plafond van de kerk gevuld met schilderingen van weer een nieuwe groep studenten, en ook van docent en kunstschilder Randolph Algera zelf. "Ik ga samen met mijn vrouw het middenstuk maken."

Jan van Loon doet zelf ook een duit in het zakje. De kunstschilder op leeftijd schilderde wat wolken van de eerste plafondschildering. "Normaal ben ik van het grijze, het donkere, de herfst. Maar nu heb ik gekozen voor de lichte wolken, de lente. Dat bevalt me ook wel", grijnst hij. Hij heeft bewondering voor de manier van werken van de meiden. "Ze lagen constant op de knieën te werken, met zijn viertjes samen om dat grote doek heen. Dat is best zwaar hoor. Ik heb nog nooit zo geschilderd."

Jan van Loon wil vervolgens ook nog allerlei bekende Mennonieten portretteren. Die komen dan met hun portret aan de zijkanten van het plafond, zoals de bekende Nederlandse dichter Joost van den Vondel.

En als alles klaar is, dan hoopt de kunstschilder er stiekem op dat zijn kerkje in de Oranjestraat een soort bedevaartsoord wordt voor de volgelingen van Menno Simons. "D'r zitten nogal wat mennonieten in Amerika, en sommigen daarvan gaan terug naar de oorsprong. Zo reizen ze bijvoorbeeld af naar het Friese Witmarsum, en dan kunnen ze mooi een tussenstop maken hier in Assen. Dat zou toch fantastisch zijn. Dan ga ik koffie voor ze schenken, en misschien ook nog wat kunst verkopen van mezelf, maar dan moet ik dat wel halen, want ik ben niet de jongste meer", besluit Van Loon lachend.