Drenthe Toen: wie weet hoe het is afgelopen met telepaat Rabindra?

Hij woont in Veendam en bereist van daaruit talloze zalen en zaaltjes, vooral in Noord-Nederland. Ook houdt hij spreekuren en huurt daarvoor een hotelkamer als spreekkamer af. Een consult kost honderd gulden.

Vooraf verschijnt in de krant steevast een advertentie om zijn komst aan te kondigen. 'Rabindra doorziet al Uw problemen en lost de meest ingewikkelde moeilijkheden op, onverschillig op welk gebied. Rabindra ontsluiert Uw toekomst en kan U onschatbare diensten bewijzen', ronkt een advertentie in het Nieuwsblad van het Noorden uit 1953.

Rabindra is volgens hemzelf 'de internationaal erkende en verreweg bekwaamste enige telepaat en helderziende van Nederland, met meer dan duizend persverslagen en dankbetuigingen met een ruim 40-jarige praktijk'.

En daadwerkelijk verschijnen er krantenberichten over verbazingwekkende feiten. Op 13 juli 1954 meldt bijvoorbeeld het Parool dat 'de telepaath Rabindra die enige tijd geleden het lijk van het vermiste meisje uit Apeldoorn in een put aanwees, in Zuidbroek de plaats heeft aangewezen waar een man verdronk. (…) Een uur later arriveerde de politie -overigens geheel onbekend met Ranbindra’s ontdekking- en haalde het lijk van de vermiste man op de aangewezen plaats op'.

De politie neemt hem dit ogenschijnlijk niet in dank af. De hoofdcommissaris van de politie in Groningen raadt mensen aan om eerst eens langs te komen op het politiebureau voordat ze de telepaat bezoeken. Rabindra zegt daarover. 'Veel mensen kwamen me raadplegen over zaken als diefstallen en als je dan een paar keer de verkeerde figuur als dader aanwijst, heb je al gauw mot. Dat is smaad, mijnheer. En een politieagent is er altijd tuk op om een telepaat te pakken. Wij soort mensen zijn niet zo geliefd. Dat valt tegen. Vooral als je meer presteert dan de politie.'

En kennelijk zijn de helderziende activiteiten van Westerkamp/Rabindra niet zo winstgevend als gehoopt. Hij gaat over tot het vervaardigen en verkopen van kistjes tegen 'aardstralen'. Door 'ultra micro-demonische golven' zou de verwoestende werking van aardstralen teniet gedaan worden. Rabindra verkoopt de kistjes voor prijzen tussen enkele honderden en duizend gulden. Een zekere G.R. uit Noordbroek maakte de kistjes op bestelling en verklaarde voor de rechtbank dat sommigen geheel leeg waren, anderen werden gevuld met wat draadjes en een oude dynamo of iets dergelijks, 'Als het maar wat electrisch lijkt', had de telepaat naar verluidt gezegd.

Uiteindelijk verdient Rabindra, die dan gewoon weer Westerkamp heet, zijn geld eerlijk met een ander soort kastjes: hij heeft een winkel in televisies in Noordbroek. Tot halverwege de jaren '90 blijft hij echter zijn diensten als helderziende aanbieden in de noordelijke kranten. Onder zijn foto, waarop witte lichtstralen uit zijn ogen schijnen, belooft hij de mensen uitkomst op allerlei terreinen en maakt gewag van de vele dankbetuigingen 'van ongeneeslijken en van blinden'.

De redactie van Drenthe Toen stuitte op Rabindra door het recente boek van amateur-historicus Henk Luning over de geschiedenis van het Asser Hotel de Jonge, waar Rabindra regelmatig zitting hield.

Een zoektocht door de krantenarchieven leverde de redactie wel veel informatie op, maar onbekend blijft hoe het met Westerkamp afliep. Wanneer en waar stierf hij en hoe bracht hij zijn laatste jaren door? Of leeft de in 1922 geboren telepaat nog? De redactie roept iedereen die hierover iets vertellen kan, te mailen naar drenthetoen@rtvdrenthe.nl.