Paardrijstichting voor gehandicapten zoekt donateurs na zware tijd

Gelukkig sprong de gemeente Meppel bij. Daardoor bleef De Baander bestaan. Donateurs moeten nu een stabiele toekomst veiligstellen. "De lessen kosten meer dan we kunnen doorberekenen aan de cliënten. Daarom is het sowieso al lastig, los van de pandemie of tegenvallers. We werken daarom al jaren met fondsen en giften, maar dat is niet stabiel", vertelt Bartelds. Daarom gaat de stichting nu op zoek naar meer donateurs.

PGM De Baander bestaat sinds 1998 in Meppel. Cliënten met beperkingen worden op drie manieren bediend, bijvoorbeeld met huifbedrijden. Daarbij ligt de cliënt op een bed, op de rug van de paarden. "De beweging van de paarden en de schommeling werkt heel ontspannend", vertelt Bartelds. "Vaak hebben de cliënten een meervoudige beperking, sommigen kunnen ook niet rechtop zitten. Door de rit en buitenlucht knappen ze weer helemaal op."

Naast deze cliënten krijgt De Baander ook mensen die zelf meer kunnen. "Een andere groep kan wel de teugels zelf in de handen nemen en kan plaatsnemen op de wagen met een paard ervoor", vervolgt Mieke Bartelds. "Je krijgt zo de cliënt echt in beweging en het maakt ze trots om zelf de teugels in handen te krijgen." De Baander organiseert ook reguliere paardrijlessen voor mensen met een beperking.

De verschillende vormen van rijden en het onderhoud aan de manege, wordt ondersteund door een groep van 60 vrijwilligers. "Dat klinkt veel, maar er is veel begeleiding nodig om de doelgroep goed te ondersteunen", vertelt Bartelds. "Als we dat allemaal met betaalde krachten zouden moeten doen, is het onbetaalbaar."

"Ik hoop dat veel mensen in Drenthe vriend van ons worden", spreekt Bartelds hoopvol. "We zitten in Meppel maar hebben een enorm verzorgingsgebied. Huifbedrijden zie je bijvoorbeeld nergens vanwege de hoge kosten. Maar we willen dat echt aanbieden omdat het zoveel resultaat geeft."