Kunstenaar tekent tweeënhalf jaar lang alleen maar hunebedden

Het tekenen van alle hunebedden begint voor Goedhart bij D3 en D4 in Midlaren. "Die tekening heb ik aan een verzamelaar laten zien, hij vond 'm mooi en vroeg me om er nog eentje te maken." Goedhart krijgt de smaak te pakken en bezoekt vervolgens alle hunebedden, fotografeert ze en tekent ze na.

Ergens onderweg is de liefde voor de stenen opgebloeid. "Het mooie is dat je met de pen alles kunt laten zien, alle butsen en krassen", aldus Goedhart. Het viel hem niet mee om alle hunebedden te vinden. "D13 bij Eext ligt goed verstopt. Dan moet je echt op een heuvel gaan staan om 'm te zien. Dus als je dan niet verder kijkt dan je neus lang is en die heuvel niet opgaat blijf je er maar rondjes om heen lopen."

Elk hunebed is speciaal voor de tekenaar, maar de één net iets meer dan de ander. Zoals D22 bij bronneger. Het kleinste hunebed van Drenthe. "Het zijn eigenlijk maar een paar stenen, maar in die tekening vind ik de grote boom die er pal achter staat zo mooi. Niet dat die stenen niet mooi zijn, maar dat dit er ook is vind ik mooi."

Goedhart heeft de hunebedden niet in chronologische volgorde getekend. D47 in de Emmer wijk Angelslo was voor hem de laatste. "Ik ben begonnen met de hunebedden die het verst weg lagen. Ik woon in Hoogeveen, dus Emmen heb ik voor het laatst bewaard. Daar kon ik zo even heen."

Alle tekeningen zijn gebundeld in een boek. De originele pentekeningen worden geëxposeerd in kunsthuis Venendal in Hoogeveen. Het tekenen kostte Goedhart tweeënhalf jaar, maar hij is de stenen nog lang niet zat. "Nee hoor, de één tekent vogeltjes en raakt daar niet op uitgekeken, ik heb dat met stenen. Ze blijven fascinerend."

Arie Goedhart tekende onder meer het hunebed op onderstaande foto. Waar staat dit exemplaar?