Winter '79: De medicijnmannen van Uffelte

"Er was crisisberaad geweest op het gemeentehuis. Er moesten medicijnen rondgebracht worden." Bertus Klomp woonde in Uffelte in de winter van '79. Hij herinnert het zich nog goed.
"Mijn buurman Roelof ging medicijnen brengen. Hij had een autootje, bracht wat medicijnen rond, maar met nog twee huizen te gaan kon hij niet verder." Hij ging naar huis en vertelde zijn vrouw dat hij te voet verder moest. "Dat is goed", had zijn vrouw gezegd, "maar je gaat niet alleen."
"Toen haalde hij mij erbij", vertelt Bertus. "Achter de Es en in het bos moesten we nog zijn. Ik hou wel van een beetje avontuur en ik zag de noodzaak er wel van in, dus ik ging mee." Om half vier vertrok het duo, gewapend met een zaklamp en een schop.

Sneeuwduinen van zes meter

"We trokken Uffelte in, in de richting van de Es. Het eerste gedeelte, een kilometer ongeveer, dat ging nog wel. Toen kwamen we bij de Meulenberg, aan de rand van de Es. Dat is een redelijke heuvel van vijf, zes meter. Ook de sneeuwduinen waren zo hoog. Er was maar één oplossing, en dat was in een omtrekkende beweging die Es over, naar het eerste huis waar we moesten zijn."
"We vielen, we gleden uit. We wisten ongeveer waar we waren, we kenden de omgeving natuurlijk. We zagen hier en daar lichtjes branden, daar gingen we op af. Met vallen en opstaan, je staat ineens in de sloot en je raakt met je been in het prikkeldraad. Het was maar goed dat we met zijn tweeën waren."

Warm welkom

De medicijnmannen van Uffelte werden verwacht. Via de telefoon waren de mensen op de hoogte gebracht dat hun medicijnen gebracht zouden worden. "We kwamen bij de eerste woning naar de achterdeur want de voordeur was dicht gesneeuwd." Roelof en Bertus werden hartelijk welkom geheten. Ze kregen warme chocolademelk en iets te eten.
"Toen moesten we weer verder. Naar een huisje tussen Uffelte en Wapserveen. De kortste weg was dwars door het bos.We kwamen uiteindelijk bij die mensen terecht. Die vonden het geweldig dat we er waren." Ook hier worden ze warm onthaald, met koffie en een broodje.

Whisky om op te warmen

"Toen we weer weg wilden gaan, zei de vrouw des huizes: 'Weet je wat jullie moeten doen om warm te blijven? Jullie krijgen een glas whisky van mij, daar word je lekker warm van en kun je de terugtocht wel weer aan.' We waren toen nog niet zo van de whiskydrinkers. We hebben toen een andere route gekozen, langs de bosrand."
In het donker vinden de medicijnmannen hun weg terug naar het dorp. Waar hun vrouwen op ze stonden te wachten, vol vreugde dat de mannen weer veilig thuis waren. Bertus Klomp: "Ik zou het zo weer doen. Zonder twijfel."

Heb je een nieuwstip, nieuwe informatie óf heb je een foutje gespot? Stuur een bericht, foto of filmpje via WhatsApp of mail de redactie.