Jan Bols geniet van 'gouden' Kjeld Nuis: 'Wat een strijd'

Met een tijd van 1.43,21 was hij net iets sneller dan landgenoot Thomas Krol (1.43,55), die het zilver pakte. Het is de derde gouden olympische medaille voor Nuis. Bij de Spelen in Zuid-Korea in 2018 won hij goud op de 1.000 en 1.500 meter. "Dit is toch hartstikke mooi", zegt Jan Bols. "Wat een strijd, hè."

De Hoogevener vond het toch nog even spannend worden. "Dat had ik bij Ireen Wüst ook. Dan ga ik er wel even goed voor zitten, want het kriebelt wel."

Bols zit deze weken aan de buis gekluisterd, zeker tijdens het schaatsen. "Ik probeer zoveel mogelijk te volgen", vertelt hij. "Het snowboarden bijvoorbeeld wat minder, maar het schaatsen volg ik goed." Om vervolgens weer in superlatieven te spreken over de prestatie van Kjeld Nuis. "Tjongejonge, wat rijdt hij toch hard."

En dan gaat het natuurlijk ook over vroeger. In zijn hoogtijdagen behoorde hij tot de top van de Nederlandse schaatsers, maar moest Ard Schenk en Kees Verkerk meestal wel voor laten gaan. Eenmaal werd hij Nederlands kampioen, ook pakte hij een keer brons op een EK en een WK. Twee keer deed hij mee aan de Olympische Spelen.

Zijn olympisch debuut maakte hij in 1968 in Grenoble, Frankrijk. Vier jaar later - in 1972 - mocht hij naar het Japanse Sapporo. "Precies vijftig jaar geleden reed ik ook de 1.500 meter", zegt Bols verwijzend naar de rit van Nuis van vandaag. "Ik werd toen vijfde en was dicht bij een podiumplek." Ard Schenk pakte destijds het goud.

Balen van die prestatie deed hij niet, want de langere afstanden waren juist zijn specialiteit. "Ik deed wel mee aan de 1.500 meter, want dat was voor mij een soort warming-up. Van de andere afstanden had ik daarom ook meer verwacht", zegt Bols. Inderdaad, Bols stelde op de 5.000 meter teleur met een achtste plaats. Bij de 10.000 meter eindigde hij als vierde.

Bols moet lachen wanneer hij de topsport van vandaag vergelijkt met een jaar of vijftig geleden. Tijdens de Winterspelen van 1972 reed Ard Schenk een nieuw olympisch record op de 1.500 meter. Hij kwam als eerste over de finish met een tijd van 2.02,96. Bijna twintig seconden langzamer dan de race van Nuis. "En ik kan mij nog herinneren dat Schenk voor het eerst onder de twee minuten reed, dat was toen uniek. Moet je kijken wat voor tijden ze nu neerzetten..."

Volgens Bols is de schaatssport in elk opzicht ontwikkeld. "Kijk bijvoorbeeld naar de kleding", begint hij. "Wij hadden vroeger drie delen: een maillot, een shirt en een muts. Later bestond een pak uit één stuk, maar nog zonder capuchon. Met de jaren werd het steeds beter." Aan de pakken van de Nederlandse schaatsers zit overigens al jaren een Drents tintje. Bert van der Tuuk uit Assen maakt namelijk de pakken. "Ik vind dat echt super", stelt Bols.

Maar er zijn meer ontwikkelingen. "Later kreeg je bijvoorbeeld de klapschaatsen. Bovendien werd het ijs beter en rijd je tegenwoordig in betere omstandigheden." En dat is een understatement. De plekken waar men tegenwoordig traint en wedstrijden rijdt, kun je gerust schaatstempels noemen. Overdekte hallen waren er vroeger nog niet. "Toen kon het sneeuwen, of had je veel last van wind en regen. Dat is gewoon niet te vergelijken. Natuurlijk reden we wel nieuwe persoonlijke records. Je ging wel sneller, maar totaal anders dan nu."

En vandaag de dag ziet hij zijn concurrenten en collega's van weleer nog met enige regelmaat. Een paar keer per jaar komen vroegere schaatslegendes samen voor een sportief uitje. Afgelopen november beklommen onder anderen Bols, Ard Schenk, Peter Nottet en die andere Drent - Piet Kleine - nog de VAM-berg in Wijster. "We proberen twee, drie keer per jaar bij elkaar te komen. Allemaal oude knakkers bij elkaar."