Inge ziet door toenemende armoede steeds meer nieuwe gezichten in haar kledingbank

De dames van Tweede Kans Kleding Westerveld doen hun best om de kledingbank in Dwingeloo zoveel mogelijk op een gewone kledingwinkel te laten lijken, ondanks dat veel kleding niet nieuw meer is en voor een lage prijs wordt verkocht. Vooral aan klanten met een kleine beurs.

De kledingbank had altijd al zo'n 300 klanten, vertelt Inge Wiarda. De laatste tijd komen daar ook enkele tientallen Oekraïense gezinnen bij. Daarbij komen volgens Wiarda vaak schrijnende situaties naar voren, waarbij hele gezinnen soms niet meer bij zich hebben dan wat in een rugzak past.

"Je hebt mensen die beginnen ineens te huilen en dan heb je nog de taalbarrière. We komen met Google Translate een heel eind, maar Oekraïens spreken we niet. We doen ons best, maar de situaties waarmee we te maken krijgen heeft impact op mijn vrijwilligers."

Dat laatste bevestigt vrijwilliger Janet. "Dat raakt je wel hoor, want als dan een Nederlands persoon vertaalt naar ons toe wat daar dan aan de hand is, ja, dat komt binnen en dat raakt mij ook. Dus dat is wel zwaar."

"De kleding die hier hangt is zo goed als nieuw", zegt Wiarda trots als ze langs een kledingrek loopt. "We hebben een groot aanbod en daardoor kunnen wij ook kritisch zijn in wat wij ophangen." Elk kledingstuk kost een klant een paar euro. De opbrengst wordt gebruikt om sommige artikelen nieuw te kopen. Dat gaat vooral om ondergoed en bijvoorbeeld menstruatieproducten.

De huur van het pand aan de Entingheweg betaalt Wiarda van haar werk als begeleider van personen die gebruikmaken van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). "Een volledige baan dus", zegt ze over haar werkzaamheden. "Ik ben er tevreden mee."

Naast Oekraïense vluchtelingen zien de vrijwilligers van de kledingbank ook meer mensen langskomen die officieel geen laag inkomen hebben, maar toch in financiële problemen komen. Mensen met een AOW, die bijvoorbeeld de energierekening niet meer kunnen betalen.

"Dat is helaas de nieuwe groep die armoede ondervindt. Zij hebben door de gestegen kosten minder geld onder de streep over om kleding van te kopen. Dus mensen met een AOW-uitkering mogen hier ook gratis winkelen", legt Wiarda uit.

"Wij leven van donaties", gaat ze verder. Toch maakt zij zich geen zorgen over de toeloop naar de kledingbank. "We kunnen altijd toiletartikelen, menstruatieproducten gebruiken, net als nieuw ondergoed en sokken voor kinderen."

Hoewel veel organisaties tegenwoordig kampen met een vrijwilligerstekort, hoeft de kledingbank zich daar geen zorgen om te maken. "Het belangrijkste is dat je zelf en zeker je vrijwilligers voldoening vinden in het werk dat ze doen", besluit Wiarda