Oekraïens Pasen in kerk Hoogeveen: 'Moeilijk om uit te leggen hoe we ons nu voelen'

"Het is onmogelijk om feest te vieren terwijl er zoveel mensen doodgaan", legt Julia Yalinskaya uit. Ze verblijft sinds vijf weken in Nederland. Ze is samen met haar kinderen gevlucht vanuit Kiev en woont nu in Hollandscheveld.

In Kiev vierde ze Orthodox Pasen doorgaans groot met veel vrienden en familie. "Na een vastenperiode van 40 dagen zonder dierlijke producten wordt er uitgebreid gegeten en gefeest. Met heerlijke, smakelijke, zoete broden, veel vlees en natuurlijk wordt er altijd erg naar uitgekeken. Het is meestal heel gezellig en vol geluk."

In Hoogeveen gaat dat dit jaar anders. De Grote Kerk in Hoogeveen zet haar deuren open. Iedereen is welkom. "We willen ruimte geven voor het verdriet en om elkaar hier te ontmoeten", zegt Koos Snaterse, predikant van de kerk. "De kerken in Oekraïne verschillen net zoveel van elkaar als in Nederland. Ook de mensen uit Oekraïne die vandaag hier zijn zullen ongetwijfeld van verschillende kerken komen. We hebben bewust gekozen voor een wat laagdrempelige dienst zodat je niet voor óf de ene óf de andere kerkelijke gemeente bezig bent, maar voor alle Oekraïense christenen."

Voor Snaterse zelf is een oosters-orthodoxe paasviering iets nieuws. "Ik heb een cd met de muziek erop. Daar kan ik van genieten ook al versta ik het Oekraïens of het Russisch niet. Het wordt normaal gesproken met een intense beleving gevierd en er wordt veel gezongen en gebeden. Dat is ontzettend mooi."

Ook vandaag wordt er in de dienst gezongen. Geen groot feest, maar een bijeenkomst. In de Grote kerk kunnen duizend mensen. Vanuit de wijde omgeving zijn mensen gekomen, de kerkbanken stromen vol. "Iedereen die dat kon heeft vandaag een speciaal paasbrood gebakken", vertelt Yalinskaya. "Dus ook ik heb deze nacht in de keuken dit speciale brood staan bakken. We hebben ook een kruis gemaakt. Iedereen die dat wil kan iets schrijven aan degene waarover ze zich zorgen maken in Oekraïne." Die berichten worden vervolgens op kruis bevestigd.

De bijeenkomst is voornamelijk bedoeld om het leed te delen. "Wat jullie in Nederland zien is maar het topje van de ijsberg", vertelt Yalinskaya. "Het is moeilijk om uit te leggen hoe we ons nu voelen. Ik was er altijd van overtuigd dat ik Kiev niet ging verlaten. Ik bakte brood voor de soldaten en mijn kinderen maakten tekeningen om ze te steunen. Maar als je de grond voelt trillen van de bominslagen en het geluid hoort van dichtbij, dan staat je hele wereld op zijn kop."

Yalinskaya heeft een lange tocht moeten afleggen vanaf Kiev met haar twee kinderen. Ze beschrijft een helse nacht in Lviv. "We kwamen aan in de avond, tijdens de avondklok. Het was verboden om de straat op te gaan. We moesten op het treinstation overnachten, maar daar waren zoveel mensen dat er niemand meer in het gebouw paste. Buiten was het min tien graden Celsius. Met mijn kinderen moest ik buiten blijven. Uiteindelijk werd er plek gemaakt voor vrouwen en kinderen, iedereen sliep op de grond of op de trap, het was zo koud. Dat kun je je niet voorstellen."

Haar man zit nog in Kiev en daar heeft ze het moeilijk mee. Toch vertelt ze vandaag ook blij te zijn met de hulp die ze krijgt. "Ik voel mij gezegend door God omdat ik zoveel hulp krijg van mensen. Maar ik vraag jullie Oekraïne niet te vergeten. Een bed hebben is niet genoeg, we moeten erover kunnen praten."