Directeur voormalig Kamp Westerbork: Ik kijk er wel naar uit hier volgend jaar als bezoeker rond te lopen

Op 4 mei krijgt voormalig Kamp Westerbork veel aandacht. Vorig jaar bezochten zo'n 5000 mensen de plek. Echt bewust bezig met zijn afscheid is Mulder vandaag nog niet. Hij is als directeur vooral bezig met het ontvangen van de gasten en het te woord staan van de pers.

"Het is voor mij nu nog net als voorgaande jaren, ik denk eigenlijk dat als ik hier volgend jaar kom en gewoon deelnemer ben, belangstellende ben, dat ik dan een ander gevoel heb. En dat ik dan écht gewoon met de herdenking bezig ben. Terwijl ik nu net als mijn collega's op de herdenkingsdag zelf toch altijd met het uitvoeren van een taak bezig ben", vertelt Mulder.

Hij kijkt daarom wel uit naar de toekomst. "Ik heb wel iets van 'het is mooi geweest nu'. Ik heb er natuurlijk ook de leeftijd voor. Ik wil ook nog wel graag andere dingen doen en dat je dan inderdaad bij dit soort dingen niet meer in functie bent, niet altijd even scherp hoeft te zijn en gewoon kunt deelnemen en dat lijkt me ook heerlijk."

In de afgelopen jaren heeft de herdenking een belangrijke rol vervuld en die kon er afwisselend uit zien. "Wij hebben ook wel hele andere vormen gehad. Dat bijvoorbeeld tijdens de stille tocht op het terrein ook kampoverlevenden zaten en iets zeiden. We hebben ook trommelaars langs de kant van de weg gehad. Je kunt van alles doen en het is ook wel goed om er af en toe iets in te veranderen,"legt Mulder uit.

"Zo'n dertig jaar geleden hadden we het over een paar honderd mensen en vonden we dat al heel bijzonder. Langzamerhand is dat aangegroeid en aangegroeid. Het mooie daaraan is ook niet alleen het aantal mensen, maar ook dat er diverse mensen op af komen. We hebben er een heleboel jongeren en kinderen tussen zitten. Dat vind ik echt een hele mooie ontwikkeling."

Toch is aan de kern van de herdenking zelf niet veel veranderd volgens Mulder. "De rode draad die wij in de herdenking hebben, is dat het woord wordt gegeven aan kamp-overlevenden, onderduik-overlevenden, hun kinderen en weer hun kinderen. Dat zie je ook in de stille tocht terug: zij lopen voorop en dan pas komen de hoogwaardigheidsbekleders. Dat is de volgorde die we altijd hebben aangehouden."

Hoe hij de toekomstige herdenkingen zonder zichzelf als directeur voor zich ziet? Niet heel anders. "Ik wil niet over mijn graf regeren", lacht Mulder. "Maar mensen denken vaak dat er geen overlevenden meer zijn, terwijl die er nog heel veel zijn. Je kunt er vanuit gaan dat we zeker nog tien jaar wel een beroep op deze mensen kunnen doen."