Zeeuws echtpaar zoekt ruim 20 jaar naar woning in Drenthe: 'Je blijft hopen'
7 juni 2022, 21:42 • 3 minuten leestijd
Meer dan twintig jaar willen Peter Huiskes (54) en zijn vrouw Marjon de oversteek maken van hun Zeeuwse woonplaats Biggekerke naar Drenthe. Terug naar de provincie waar Huiskes opgroeide, richting zijn 80-jarige moeder in Gieten en andere familie en vrienden die hem aan het hart liggen.
In de eerste jaren van hun huizenjacht vond het echtpaar nauwelijks werk, want banen in hun sector - de zorg - waren schaars. Inmiddels zit de krappe huizenmarkt dwars. "In Drenthe begroeten mensen je snel met 'moi' of gewoon 'goedenavond'. Dat mis ik", betreurt Huiskes.
Niet dat hij het slecht heeft in Biggekerke, het dorpje ten westen van Middelburg en vlak naast het welbekende Zoutelande. "Maar Drenten zijn iets meer 'open', en Zeeuwen toch iets stugger. Ik heb ook heimwee gehad naar het Noorden. Je blijft wel contact houden met de mensen daar, maar toch verwatert het. Iedereen gaat toch wat z'n eigen leven leiden, ik zit tenslotte 350 kilometer verderop."
Passie in de zorg
Huiskes, geboren Zeeuw, koos na zijn jeugdjaren in Zuidlaren en Veendam het ruime sop en verhuisde naar het Westen, en kwam uiteindelijk terecht in Zeeland. Daar werkt hij in de zorg, als verzorgende IG. Hij 28 uur per week in de nacht, zijn vrouw 32 uur. De zorg is een van hun grootste passies. "Voor andere mensen zorgen, ik zou het niet willen missen."
Drenthe is altijd in het hoofd blijven zitten van Huiskes. Zijn moeder, vrienden en familie wonen er. "We hebben in Zeeland bewust gekozen voor een huurhuis, omdat we dan ooit makkelijker naar het Noorden konden gaan. Maar dat is dus niet gelukt. Eerst omdat er bijna geen werk in de zorg was. Nu is er wel werk te krijgen; je kan echt zo aan de slag. Maar momenteel is er geen woonruimte te vinden, en het is te duur. Je komt niet in aanmerking voor een sociale huurwoning, en particuliere huur is voor ons te duur met onze twee honden. Je wil dus wel, en we stellen niet veel eisen, maar het is niet mogelijk."
'Was te weinig bij moeder'
Ondertussen blijft Huiskes hopen dat er een plekje vrijkomt. "De tijd begint een beetje te dringen. In de afgelopen twintig jaar kon ik te weinig bij mijn moeder zijn, het reizen kost veel van je. Maar de mentaliteit, saamhorigheid, natuur, de familie en de kleinkinderen die nu ver weg wonen, dat missen wij allemaal omdat we niet in de buurt zitten. Je blijft dus hopen, maar of het gebeurt, dat is de vraag."
