Erikah Karst na winst Duncan Laurence: Zelden zo hard geschreeuwd

De ontlading was groot gisteravond (Rechten: ANP/Sander Koning)
De ontlading was groot gisteravond (Rechten: ANP/Sander Koning)
"Het was zó spannend en emotioneel. Vooral op het laatst, toen Zweden nog de punten van de televoters moest krijgen. De spanning was al zo lang opgebouwd. Je had geen hartklachten moeten hebben op dat moment." Henry Klok uit Emmen lacht erbij als hij terugblikt op gisteravond.
Samen met nog nog 5,3 miljoen andere Nederlanders zag hij hoe Duncan Laurence het Eurovisiesongfestival in Tel Aviv won. Zweden was als laatste aan de beurt bij de puntentoekenning van de publieksjury. Het land had er meer dan 250 nodig om Nederland van de eerste plek in de tussenstand te stoten. Het kreeg er 'maar' 93. Wat volgde was een enorme ontlading, ook in huize Klok.

'Puur en intiem'

"Ik juichte, huilde, sprong in het rond en omhelsde mijn vriend. O mijn God, er waren zoveel emoties. De buren zullen het wel gehoord hebben", aldus de Emmenaar, die al jaren Songfestival-fan is. "We hadden echt een uitzonderlijke inzending dit jaar. Dit was zo anders dan bijvoorbeeld Waylon, O'G3NE of Douwe Bob, zó puur en intiem. Zo'n mooi liedje."
"Zelden heb ik zo hard geschreeuwd", zegt zangeres Erikah Karst over het ontladingsmoment. "Dat moet haast in Assen hoorbaar zijn geweest." Waar Klok thuis met zijn vriend voor de buis zat, keek Karst met haar zoon bij een goede vriendin in Hardenberg. "Het was zulk lekker weer; we hebben een televisie buiten gezet en de hele avond buiten gezeten."
"Ik heb ook staan janken. Ook al tijdens het optreden trouwens. Het ging zo goed! Ik maakte me best wel zorgen over het begin van Arcade. Het eerste couplet is een octaaf lager dan de rest van het nummer en dat is heel moeilijk. Bij de halve finale zat Duncan Laurence er haast een beetje tegenaan, maar nu was hij spot on, geweldig! Tijdens de ontlading duikelde iedereen bij ons over elkaar heen. We stonden te springen en te schreeuwen. Om half vier lag ik in bed", lacht ze.

44 jaar geleden

De in Hoogeveen geboren en getogen Karst is ook al jaren songfestival-fan. "De vorige keer dat we wonnen? Toen was ik 3. Dat heb ik niet meegekregen. Ik vind het heel gaaf om dit een keer mee te maken. Ook voor mijn zoon, die nu 12 is."
Ook Klok maakte de overwinning van Teach-In in 1975 niet bewust mee. Hij was 5 destijds. De afgelopen jaren is hij zes keer naar een Songfestival-finale geweest, onder meer in Portugal en Düsseldorf. "Volgend jaar als het in Nederland is, wil ik er ook zeker naartoe. Ik kreeg vannacht al veel appjes van mensen die zeiden dat ze wel mee willen. 'Regel jij de kaarten?', vroegen meerdere vrienden." Ja, dacht ik, als die nog te krijgen zijn tegen die tijd..."

'Hartkloppingen'

Wat hem betreft is Amsterdam de geschikte stad voor de Nederlandse finale. "Ik ga er vanuit dat die dan in de Ziggo Dome wordt gehouden. Maar zover is het nog niet. Steden kunnen zich nu aanmelden en een bidbook maken. Dan bepaalt de organisatie met de AVROTROS waar het plaatsvindt."
Ook Klok lag vannacht laat op bed. "Mijn telefoon ontplofte echt na de overwinning. Daar ben ik nog een tijdje druk mee geweest. Mijn omgeving weet natuurlijk dat ik groot fan van het songfestival ben. Sommige mensen feliciteerden me. Maar ik heb er echt niks voor gedaan, hoor." Eenmaal in bed lag de Emmenaar nog een tijdje wakker. "Al die adrenaline... In bed had ik nog hartkloppingen."

Heb je een nieuwstip, nieuwe informatie óf heb je een foutje gespot? Stuur een bericht, foto of filmpje via WhatsApp of mail de redactie.