Hoofd Duits-Nederlands tankbataljon: 'Extra geld nodig om verschillen te overbruggen'
12 juli 2022, 20:06 • 4 minuten leestijd
De Nederlandse overheid wil de samenwerking met het Duitse leger nog verder gaan versterken. Daarvoor trekt zij de portemonnee. Maar wat houdt die verdere samenwerking in? En wat voor consequenties kan dat hebben voor Drentse militairen die onder de Duits-Nederlandse tankeenheid vallen? Vijf vragen over de samenwerking met Duitsland aan Luitenant-kolonelBas Schillemans die aan het hoofd van het tankbataljon staat.
-
Wat levert de samenwerking Nederland op?
"Dat wij weer de kennis hebben over het wapen, over het tankoptreden, kennis over het gemechaniseerde optreden", zegt Schillemans. Hij staat sinds april als eerste Nederlandse commandant aan het hoofd van de Duits-Nederlandse tankeenheid. "Het unieke aan de samenwerking is dat het initieel geboren is uit noodzaak om het samen te moeten doen. Alleen nu is het geen noodzaak meer, nu willen we het doen. We hebben gemerkt dat we samen beter zijn."
Sinds 2016 maakt het Duitse 414 tankbataljon onderdeel uit van de 43e Gemechaniseerde Brigade waarvan de basis in Havelte ligt. Binnen het 414 tankbataljon zitten zowel Duitse als Nederlandse eenheden. Door de samenwerking kunnen Nederlandse militairen weer trainen met tanks. In Nederland zijn die sinds 2011 in gedeelten wegbezuinigd.
-
Maakte de Nederlandse basis, die er niet goed voor stond op het gebied van Defensie, het lastig om samen te werken met Duitsland?
"Nee, ik denk dat de samenwerking zich al had uitbetaald. Nederland heeft natuurlijk een lange samenwerking met Duitsland. Het voorbeeld van 1 GNC, het eerste Duits-Nederlandse corps dat is al vanaf 1995 opgericht. Bij die eerste samenwerkingsverbanden zie je dat het een succesformule is. Dat is onafhankelijk van geld want we hebben uiteindelijk dezelfde doelstellingen: zo effectief mogelijk onze opdracht uitvoeren."
-
Waarom moet er dan nog geld bij? Wat moet er nog beter?
Volgens Schillemans zijn er processen die in Nederland en Duitsland van elkaar afwijken. Soms is het verschil te groot. "De logistiek kan effectiever en efficiënter ingericht worden. Dat kan alleen maar als we die twee systemen beter op elkaar laten aansluiten."
Het overbruggen van verschillen gaat over zowel materieel als personeel. "Voor mij bestaat er niet zoiets als 'de Nederlander' of 'de Duitser', maar we zien wel een verschil in filosofie en processen. Waar de Duitser over het algemeen vrij gestructureerd en ook vrij hiërarchisch werkt, zijn wij veel persoonlijker gericht en is onze creativiteit misschien wat beter. Als we die twee samen combineren dan krijg je het beste uit twee werelden. Dan zijn we ook in staat, 'organize as you fight', om in het veld samen te werken."
-
Hoe ver mag de samenwerking gaan? Nederland en specifiek kazernes in het Noorden hebben moeite met het vullen van de openstaande vacatures. Kunnen bijvoorbeeld Duitse militairen helpen met het invullen daarvan?
Schillemans lacht. "Nee, dat gaat niet gebeuren. Daarvoor hebben we onze grondwettelijke taken. Zowel de Duitse als de Nederlandse kant op. Je hebt dan ook een Nederlands en een Duits paspoort nodig." Hij wijst op de grondwet waarin staat dat je alleen het Nederlandse leger mag dienen met een Nederlands paspoort, anders dan zoals dat bijvoorbeeld in België is geregeld. "Maar de vacatures vullen met Duitse militairen is ook niet nodig in mijn ogen. Doordat we al zoveel samenwerken en we ook samen ingezet kunnen worden, zijn deze opdrachten samen uit te voeren."
-
De samenwerking met Duitsland startte in 2016 met de inval van De Krim. Nu in 2022 vlak na de inval in Oekraïne komt er extra geld voor Defensie beschikbaar. Zijn dit soort gebeurtenissen eerst nodig voordat er richting wordt bepaald?
"Nee, dit zijn schokeffecten die we meemaken en beleven. In principe is het leger altijd voorbereid op dergelijke situaties. Dat is onze grondwettelijke taak. Het is altijd al onze taak geweest en we zijn er ook altijd al op voorbereid geweest. Maar je ziet nu wel dat door de recente incidenten er de aandacht voor is met daaraan gekoppeld het besef. Uiteindelijk zijn wij een verzekering voor Nederland. De politiek besluit alleen hoeveel zij willen spenderen aan hun verzekering."
