Jubilaris Gerrie Metselaar 50 jaar bij Van Dijk: 'Het is als familie'

Vijftig jaar bij dezelfde baas, dat is een zeldzaamheid. Daarom bouwt Van Dijk IJzerwarenvakhandel in Meppel eind deze week een speciaal feestje rond jubilaris Gerrie Metselaar.
"Ik moet niet, ik mag nog", glundert de 65-jarige jubilaris uit Hollandscheveld. "Door ernstige ziektes heb ik het een paar keer heel moeilijk gehad, en misschien is het een cliché, maar ik ben ik blij dat ik dit nog kan doen."
Gerrie is vertegenwoordiger, al jaren. Hij is bij Van Dijk de specialist voor de timmerindustrie, en zit vooral in het hang- en sluitwerk en draai- en kiepbeslag voor ramen en deuren. Zijn rayon is Emmen, maar ooit begon z'n carrière bij een winkeltje van Van Dijk in Hoogeveen. "Bij meneer Ribbels, daar ben ik gestart als bediende verkoop in de winkel."
Maar op pad is Gerrie Metselaar het meest in zijn element. "Contact met de mensen, dat is het mooiste. Ik ben van de gezelligheid en het sociale. En je leert ze al snel goed kennen, hoe je ze moet benaderen. Bovendien, een Drent, die laat zich ook niet zomaar wat aansmeren."

Nacht wakker

Hij was amper 15, toen hij van de lts in Hoogeveen kwam. Direct van school aan de slag was toen heel gebruikelijk. "Nee, dat was geen discussie thuis. Aan de slag en geld verdienen, zo ging dat. Ik kon meteen aan de slag in een pianofabriek in Hoogeveen. Dat duurde twee maanden, en toen had ik het al benauwd. Tussen muren werken in een fabriek, daar was ik snel klaar mee."
Zijn moeder zag een vacature van Van Dijk IJzerhandel, ze zochten een verkoophulp in de winkel in de Van Echtenstraat in Hoogeveen. "Ik kende die hele zaak Van Dijk niet, maar alles beter dan die fabriek." Hij lag de hele nacht wakker voor z'n sollicitatiegesprek. "Nee, niet dat ik zenuwachtig voor het gesprek was, maar ik moest met de trein naar Meppel, daar zat het hoofdkantoor. Alleen had ik nog nooit van mijn leven met de trein gereisd. Ik was er hartstikke bang voor dat ik heel ergens anders terecht zou komen dan in Meppel."
De missie per trein slaagde, 50 jaar geleden. Hij was eerst jaren verkoper in Hoogeveen. "Alles wat met ijzerhandel te maken had verkocht ik daar. Hoofdzakelijk bevestigingsmateriaal, maar ook gereedschap, de eerste boormachines, schroeven, spijkers, alles."
Uiteindelijk klom hij op tot kantoormedewerker in Meppel. Hij was calculator, maakte offertes, en ook de telefonische verkoop kwam erbij. Toen vervolgens een collega-verkoper in de buitendienst plotsklaps uitgeschakeld was, door een ernstig ongeval, was Gerrie Metselaar volgens toenmalig directeur 'meneer Lakke' bij uitstek geschikt als vervanger.

Voor de leeuwen

"Ik werd als het ware voor de leeuwen gegooid, want onze directeur had geen idee hoe een vertegenwoordiger zich in de buitendienst gedroeg. 'Hier heb je een auto, en je moet maar zien hoe je orders binnenhaalt', was mijn dienstopdracht. De baas heeft er ook nog eens een Amerikaanse verkoopcursus tegenaan gegooid. Maar die ben ik snel weer vergeten. Die verkooptrucs werken niet hier niet in de regio. Het volk hier smeer je niet zomaar wat nieuws aan. Als ik me dan bij een aannemer meldde, met een boekje met het nieuwste assortiment van Van Dijk, dan zei die aannemer: Van Dijk, ik wil alleen zo'n boekje van je en verder helemaal niks, bats, dat was het dan."
Ging Metselaar vroeger op pad met een kofferbak vol boekjes, verkoopfolders met plaatjes en artikelen uit het assortiment, de laatste jaren is de bak leeg. Hij doet alles via de telefoon en iPad. "Via de app kunnen ze alles bekijken en bestellen, als het ware direct vanaf de steiger. Dan is het er nog dezelfde dag. Maar er zijn ook nog bedrijven, die niks van dat moderne spul moeten hebben. Dan kom ik langs met een ouderwets opschrijfboekje om de order te halen. Dan vul ik die zelf thuis op de app voor ze in."

'Wat nou salesmanager?'

En hoewel Metselaar zelf ook wel mee moest met alle digitale veranderingen, en met alle vernieuwingen, hij is en blijft gewoon 'vertegenwoordiger'. "Eigenlijk bestaat dat niet meer, salesmanager heet dat al jaren. Maar op mijn visitekaartje staat nog altijd vertegenwoordiger. Wat nou salesmanager, wat moet ik met een Engelse titel op mijn kaartje in Drenthe?"
Vier generaties Lakke heeft de Hollandschevelder in die 50 jaar meegemaakt bij de firma Van Dijk. "De oude baas, Egbert Lakke, was een statige man, zwarte jas, bolhoedje en witte sjaal. Die liep hier nog vaak rond, ook al was zijn zoon Arnold al directeur, toen ik hier kwam te werken. Maar opa kon het bedrijf nog niet loslaten. En nu is diens kleinzoon Marc alweer zo'n 26 jaar mijn directeur. Als 6-jarig knulletje zie ik hem nog zo binnenlopen."
Voor iedereen is de baas 'gewoon Marc', en dat was voor Gerrie Metselaar even wennen, na een periode 'Meneer Lakke', zoals vader Arnold door het personeel aangesproken werd. "Ik vroeg me in het begin wel even af, of dat allemaal wel goed zou komen met die jongen. Maar hij doet het goed. Heel anders dan zijn vader, minder formeel. Meer het bourgondische type, maar wel eentje met vakkennis. En dan hebben we ook nog diens zoon Libo, die hier al een tijdje meeloopt. Dus vier generaties."

Eén grote familie

Volgens de jubilaris voelt werken bij Van Dijk 'alsof het één grote familie is'. "De sfeer is gemoedelijk, je krijgt je vrijheid, dat stel ik zeer op prijs. En dat betekent dus ook dat je je verantwoordelijkheid moet nemen. Ik bepaal zelf hoe laat ik op pad ga, waar naartoe en tot hoe laat. En je verantwoordelijkheid nemen, betekent dus niet dat je zomaar even ergens gaat vissen."
Directeur Marc Lakke is trots op zijn jubilaris. "Het is toch zeker een unicum, 50 jaar bij dezelfde baas, want waar hoor je dit tegenwoordig nog", zegt Lakke. De kracht van zijn jubilaris is volgens Lakke toch wel 'z'n positieve instelling'. "Met zijn gezondheid ging het een paar keer echt niet goed, maar hij heeft zoveel flexibiliteit dat hij het leven weer positief opgepakt heeft. Mooi vind ik dat, en ook hoe hij probeert met de jongelui mee te doen. Dat siert de man. En natuurlijk wringt het ook wel eens een keer, maar dat mag, dat hoort erbij."

'Een dikke order is net als scoren'

Inmiddels is Metselaar de 65 gepasseerd, en mag hij bij 66 jaar en 4 maand met pensioen. "Maar die vijftig jaar is voorbij gevlogen, ik ben nooit één dag met tegenzin naar mijn werk gegaan. Ik heb mooi werk, het is mijn passie. En al ben ik de laatste jaren meer een adviseur geworden dan verkoper, het meest blij word ik nog altijd van een mooie dikke order. Dan scoor je toch, net als bij voetballen. En de juiste verkooptechniek, moet je dan toch wel hebben."
Alles in zijn vakgebied is inmiddels veranderd. "Het materiaal is anders, orders gaan bijna allemaal digitaal. Maar één ding is nog altijd hetzelfde gebleven: het ouderwetse rode timmersmanspotlood, dat niet met een puntenslijper, maar met een mes geslepen wordt. Dat ding is er altijd nog, en of het ooit verdwijnt? Geen idee, maar ik zal het denk ik niet meer meemaken."

Vrijdagavond feest

Vrijdagavond houdt de firma Van Dijk groot feest, met alle personeelsleden, aanhang en oud-medewerkers van de vestigingen in Meppel, Hoogeveen en Emmen, met als stralend middelpunt jubilaris Gerrie Metselaar en zijn familie. "Eigenlijk zijn we een paar maand te vroeg, want officieel is het pas in oktober", biecht Gerrie op, "maar in de zomer kun je beter een feestje in de tuin bouwen. Dat heb ik het liefst, lekker buiten. Ik zei toch al, ik ben niet van binnen de muren. Vijftig jaar geleden niet, nu nog steeds niet."

Heb je een nieuwstip, nieuwe informatie óf heb je een foutje gespot? Stuur een bericht, foto of filmpje via WhatsApp of mail de redactie.