'Armstrong was meer Drents dan zijn collega-astronaut Aldrin'
Vijftig jaar geleden is het vandaag dat de Apollo 11 landde op de maan. Morgen is het exact vijftig jaar geleden dat astronaut Neil Armstrong als eerste mens ooit een voet op de maan zette. Astronoom Theo Jurriens van de Rijksuniversiteit Groningen duikt dit weekend in oude kranten en zit aan de buis gekluisterd om de 'giant leap for mankind' te herbeleven.
"De reis naar de maan was een soort Columbus-reis in de overtreffende trap", zegt Jurriens, die de maanlanding in juli 1969 zoals zovelen live op tv zag. "Een van de angsten van Armstrong was bijvoorbeeld of hij niet zou wegzakken in het zand."
'Geen hulptroepen'
Er gingen her en der ook wel dingen anders dan gepland. "De maanlander zou automatisch landen, maar op het laatste moment landde Armstrong toch handmatig, omdat hij het niet aandurfde. Bij het uitstappen maakte hij een knopje van het startmechanisme kapot. Dat moest hij nog wel repareren voor ze weer weg konden. Het was best een hachelijk avontuur."
Jurriens vertelt dat Armstrong en zijn collega's Edwin 'Buzz' Aldrin en Michael Collins ook een potje met zelfmoordpillen bij zich hadden. "Dat was voor het geval de maanlander niet zou starten, zodat ze niet terug konden naar het moederschip. Als dat niet lukte, zou het over zijn. Ze konden geen hulptroepen inroepen."
Armstrong nuchterder
De astronoom heeft een theorie waarom het juist Neil Armtrong was die als eerste een voet op de maan mocht zetten en niet een van zijn collega's. Jurriens: "Aldrin bijvoorbeeld was een ander type mens. Ik zag gisteren nog een foto van hoe hij en Collins achterbleven in het moederschip. Aldrin was gekleed in een pak met allemaal toeters en bellen eraan en een soort Amerikaanse vlag. Amstrong was misschien wat meer Drents dan zijn collega, hij was nuchterder." Die eigenschap was in Amstrongs voordeel, vermoedt hij.
Het reizen naar de ruimte heeft ons op aarde uiteindelijk allerlei nieuwe technologische ontwikkelingen opgeleverd. "Denk bijvoorbeeld aan de satellietfoto's die je op tv ziet bij het weer. Maar ook aan speciale voeding in ziekenhuizen. Die is deels afgeleid van wat astronauten mee naar boven moesten nemen."
'Niet sportief genoeg'
Behalve die ontwikkelingen zijn ruimtereizen ook inspirerend geweest voor heel veel mensen. "Daar ben ik zelf ook slachtoffer van geworden", lacht Jurriens. Had hij niet zelf naar de maan gewild? "Nou, om astronaut te worden, moest je ongelooflijk sportief zijn en dat vond ik mezelf niet. Daarom heb ik voor de minder stoere variant gekozen: een studie sterrenkunde."
