Klaas Wilting blikt terug op zijn carrière: 'Niet slecht voor dat boertje uit Drenthe'

Wilting groeide namelijk op in De Kiel en Schoonoord. Die achtergrond komt ook terug in zijn boek

.

Het leven van Wilting begon op een boerderij in De Kiel. Die was te klein en leverde te weinig op om de in totaal twaalf monden te eten te geven. Daarop verhuisde het gezin naar Schoonoord. Wilting is trots op die achtergrond. In zijn boek schrijft hij 'niet slecht voor dat boertje uit Drenthe'.

"Ik ben daar inderdaad trots op. Ik ben begonnen als Drents boertje, toen bij de politie gekomen. Eerst een mooie carrière op straat gemaakt en geëindigd als hoofd communicatie van dat hele grote korps met alle mooie dingen en alle ellende die daarbij horen", vertelt Wilting in het RTV Drenthe-programma Cassata.

Want hij maakte heel wat mee in Amsterdam, zoals bijvoorbeeld de Heineken-ontvoering en de RaRa-zaak. Maar ook de Bijlmerramp vond hij erg heftig om van dichtbij mee te maken. In Cassata heeft Wilting speciale aandacht voor de drugsproblematiek en de rol die de politiek daar volgens hem in speelt. "De overheid heeft de georganiseerde criminaliteit gefaciliteerd. Ze schreeuwen en ze roepen nu wel, dat doen ze altijd. Ze zijn ook altijd geschokt, dat is ook altijd zo verschrikkelijk bij politici. Maar ze hebben het zelf gedaan." Het probleem ligt hem volgens Wilting in het gedogen. "Als je een regel opstelt, moet je handhaven."

Ook voor zijn familie waren er heftige momenten, vertelt Wilting. "Zij hebben de mooie, maar ook de ellendige dingen van mijn werk meegemaakt. We hebben persoonlijke bedreigingen gehad. En er waren tekenen dat ze me wilden ontvoeren, dus ik reed in een gepantserde auto." Zijn vrouw en kinderen waren dan ook een belangrijke reden om het boek te schrijven. "Het is natuurlijk leuk als je op een gegeven moment aan je kinderen kunt laten zien hoe je leven was en waar je vandaan komt."

Ook bij het schrijven van het boek, schoot de familie te hulp. "Ik schrijf vrij gemakkelijk, maar mijn vrouw deed hier en daar nog wat taalcorrecties", zegt hij. Ook anderen boden aan te helpen met schrijven, maar dat zag Wilting niet zitten. "Ik heb altijd gezegd dat als er een boek komt, ik dat zelf wilde schrijven. Het wordt volgens mij nooit zo mooi als je het door iemand anders laat doen."