'Ongeneeslijk zieke mensen willen wél over het einde praten'

Sander de Hosson is longarts in het Wilhelmina Ziekenhuis Assen (Rechten: Wilhelmina Ziekenhuis Assen)
Sander de Hosson is longarts in het Wilhelmina Ziekenhuis Assen (Rechten: Wilhelmina Ziekenhuis Assen)
"Als je een patiënt tegenover je hebt zitten die ongeneeslijk ziek is, dan vinden ze het vaak fijn als er wél over de laatste fase van het leven wordt gesproken. Mensen willen weten hoe het einde eruitziet." Longarts Sander de Hosson van het Wilhelmina Ziekenhuis Assen is al jaren bezig met zijn missie om de palliatieve zorg in Nederland te verbeteren en om het sterfproces beter bespreekbaar te maken.
Gisteravond kreeg De Hosson voor zijn werk de Elisabeth Kübler Ross-penning overhandigd tijdens een congres van de Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg. "Dat is echt fantastisch", vertelt de longarts. Volgens De Hosson is de penning eigenlijk een onderscheiding voor iedereen die zich met palliatieve zorg bezighoudt.

'Palliatieve zorg is meer dan alleen pijn verlichten'

De Hosson is bij het grote publiek vooral bekend van zijn columns en blogs over terminale zorg. Jaren geleden begon hij met schrijven. "Ik vond dat de palliatieve zorg niet de aandacht kreeg, die ze verdiende." Volgens De Hosson denken veel mensen dat de laatste levensfase voor artsen alleen maar gaat over het verlichten van pijn en benauwdheid. Niets is minder waar, vindt hij.
"Palliatieve zorg is zoveel meer", legt de longarts uit. "Het gaat over zingeving, psychische klachten, maar ook de positie en de rol van de mantelzorger." De terminale zorg is meer dan alleen de laatste week van iemands leven, zo vertelt De Hosson. "Het gaat ook om de periode daarvoor. Er moet veel meer aandacht voor komen. Niet alleen in de zorg, maar ook in de maatschappij. Daarom begon ik met schrijven."

De Hosson heeft in zijn werk regelmatig slechtnieuwsgesprekken en komt dus veel in aanraking met de dood. Zwaar werk. "Maar dat houd je vol, omdat je leert ermee om te gaan", zegt hij. "Als ik het ziekenhuis verlaat, ben ik het vaak al vergeten. Als ik dat niet zou doen, zou ik dit werk ook niet kunnen doen. Je leert al heel vroeg in je carrière om afstand te nemen." Dat betekent volgens De Hosson niet dat je gevoelloos wordt. "Als je vreselijk nieuws moet vertellen, voel ik wel altijd heel erg mee."
De komende tijd doet De Hosson het iets rustiger aan met bloggen, maar hij blijft wel schrijven. Want er is volgens hem nog genoeg te verbeteren. "Palliatieve zorg heeft veel dimensies", vertelt de longarts. "Ik vind bijvoorbeeld dat de aandacht voor de naaste kan verbeteren. Alle aandacht gaat naar de patiënt zelf, maar de naaste heeft het ook zwaar te verduren. Dat is de grootste uitdaging."

Meer over Sander de Hosson en palliatieve zorg

Heb je een nieuwstip, nieuwe informatie óf heb je een foutje gespot? Stuur een bericht, foto of filmpje via WhatsApp of mail de redactie.