Een bijkeuken met honderden medailles, aan prijzenkast heeft Martinus niet genoeg

Iedere dag ziet Koning ze hangen op weg van de woonkamer naar de schuur. "En dan kun je denken 'Wat heb je daarmee?' Maar ik vind het heel mooi."

Eén van de hoogtepunten is zijn deelname aan de Elfstedentocht. "Daarboven hangen mijn kruisjes." Koning wijst naar een houten plakkaat in de vorm van een groot Elfstedenkruis, met daarop geplakt de medailles die hij won in 1985, 1986 en 1997.

"In 1963 wilde ik al meedoen. Maar toen had ik de griep. Ik was heel blij dat het in 1985 doorging." Ondanks een kapotte enkel haalde Koning de finish. "De vellen hingen erbij. Maar ik moest en zou het halen."

Voor Koning geldt: een dag zonder beweging, is een dag niet geleefd. Als hij thuiskwam van zijn werk in de bouw, ging hij eten en sprong daarna meteen op de fiets. "Ik deed het voor mijn lichaam", vertelt Koning. "Ik ben slecht begonnen. Als klein kind heb ik drieënhalf jaar in het ziekenhuis gelegen met een longvliesontsteking. Om daar van terug te komen moet je hard werken."

Ook nu, op hogere leeftijd, blijft Koning sporten. "Het maakt je helder. Als ik iets gedaan heb, ben ik weer tevreden." Het afgelopen jaar heeft Martinus vijfduizend fietskilometers in de benen zitten. Met schaatsen is hij gestopt. "Twee jaar geleden lag er mooi ijs bij de militaire kazerne. Toen heb ik de schaatsen nog een keer ondergebonden. Na twintig minuten moest ik stoppen omdat mijn knieën niet meer wilden meewerken."

'Je kunt meer dan je denkt' is het motto van Koning. "Ik had nooit gedacht dat ik 82 zou worden." De medailles en bekers zijn een herinnering aan zijn wilskracht.

"Als ik daar zo naar kijk, ben ik echt trots. Een ander mag er veel meer hebben. Het maakt me niks uit. Dan denk ik aan dat bleekneusje. Er zat meer kracht in dan iedereen dacht. En zo is het ook."