Militair Edwin redde Amerikaan in Afghaanse kogelregen en wordt vandaag onderscheiden

Sneller dan hij het wellicht kon vermoeden ging de geboren Alkmaarder na zijn infanterie-opleiding op missie naar Afghanistan. Van 2006 tot 2010 hielp Nederland mee aan de opbouw, stabiliteit en veiligheid toen de Talibanstrijders de macht in het land grepen. Edwin reisde in november 2007 af onder Battlegroup 5 en bleef er zo'n anderhalf jaar.

"We probeerden zoveel mogelijk zichtbaar te zijn", weet hij nog. "Zo waren we veel buiten de poort, brachten we bezoekjes in dorpen bij de lokale bevolking en spraken we met de mensen." Daarnaast was er de keiharde realiteit, zo herinnert Edwin zich. Overal lagen bermbommen en daarmee lag het gevaar altijd op de loer. "Gelukkig werd er goed geresearcht, maar geluk hebben we zeker gehad."

Een aantal dagen voor zijn heldendaad nam de onrust al toe rondom de Forward Operating Base (FOB), waar de troepen met Edwin zich stationeerden. Met dit soort kleine kampjes in Afghanistan werd gepoogd de Westerse invloedssfeer uit te breiden om zo de Taliban in toom te houden. Edwin zat op FOB Volendam. "Het kamp was al enkele keren aangevallen", blikt hij terug.

De Amerikaanse troepen kregen lucht van de agressiviteit van de opponent. De grootmacht besloot zich, met een colonne van honderden meters breed, te bemoeien met de situatie, zochten Talibanstrijders letterlijk op en schuwden geweld niet. Edwin en zijn luitenant volgden richting het front om bij te praten met de Amerikaanse commandant van dienst. Ze wilden hun buitenlandse collega's ondersteunen in het gevecht. "En weten van elkaar waar je je bevindt, om te voorkomen dat we elkaar bijvoorbeeld onder vuur nemen."

Het drietal - Edwin, de luitenant en de Amerikaan - loopt richting een beschutte plek om verder te praten, maar zijn al in het zicht van de tegenstander. Een kogelregen wordt afgevuurd vanuit de rechterflank. De hinderlaag vanuit de bedekte positie verrast hen volledig. Als ratten in de val zitten ze. "Heel heftig, het kwam in één keer. De kogels vliegen je om de oren."

Wegwezen is de enige boodschap die telt. "Je bent in een open veld met max vuur. Het enige waar je aan denkt is dekking zoeken, maar die was dertig meter voor ons."

Edwin en zijn luitenant vinden - wonder boven wonder - zonder kleerscheuren een plek in de beschutting. De Amerikaanse commandant zien ze niet. Hij is gewond achtergebleven op de open vlakte. Als schietschijf.

"Je denkt eerst: wat is hier gebeurd?", memoreert Edwin aan de bewuste dag. Toch neemt zijn impulsiviteit de overhand en legt zo zijn eigen leven in de waagschaal. Militairen laten elkaar niet in de steek, vindt Edwin. Als een malle snelt hij richting de verslagen militair, negeert de gillende kogels om zich heen en trekt het potige lichaam met uitrusting en al naar de veilige zone. Een engeltje moet op hun schouders hebben gerust.

Er wordt direct eerste hulp verleend en als collega's verder te hulp schieten, wordt de Amerikaan voor behandeling weer naar FOB Volendam gebracht. "Medisch personeel nam het daar verder over. De actie zat er voor mij toen wel op", zegt Edwin nu nuchter. "Diezelfde dag ging ik ook weer over tot de orde van de dag. Dat betekende: m'n dienst oppakken en gaan wachtlopen. Het is ook je werk, daar ben je immers voor. Maar als je thuis terugkomt, denk je wel: dit had anders af kunnen lopen. Ik ben door het oog van de naald gekropen."

Vandaag wordt uitgebreid stilgestaan bij zijn heldendaad en ontvangt hij een van de hoogste militaire onderscheidingen. Waarschijnlijk gaven Edwins commandanten van destijds hem op voor een Bronzen Kruis. Zij moesten, net als Edwin en de luitenant, getuigen in Amersfoort om de dag van 22 januari 2008 nog eens te reconstrueren.

De Amerikaan wiens leven aan een zijden draadje hing, zag Edwin nooit meer. Dat kleefde na zijn thuiskomst wel even aan 'm. "Kan ik erachter komen hoe hij heet en bij welke eenheid hij zat? Maar op sociale media is niet veel te vinden, je legt je er op een gegeven moment bij neer."

Edwin vervolgt: "Misschien is het ook wel goed zoals het is. De actie spreekt wel voor zichzelf. Het laat zien hoe we als militair in de wedstrijd zitten. We doen dit soort dingen voor elkaar. Ook al spreek je als militair niet altijd dezelfde taal, we hebben aan een paar woorden al genoeg."

Behalve Edwin ontving ook de 55-jarige Mark uit Assen een hoge militaire onderscheiding. Mark kreeg een Kruis van Verdienste voor zijn aandeel in een missie tegen Somalische piraten in de Indische Oceaan. Hij zat als boordschutter in een helikopter die werd gebruikt om special forces aan boord van een gekaapt schip te krijgen.

RTV Drenthe sprak ook met hem. Zijn verhaal lees je hier.