Wilhelmina, konijneninbraak en monstervis: het gebeurde echt in Emmermeer

Een inbraak met rondhuppelende konijnen, een monstervis en een jobaanbod van voormalig koningin Wilhelmina. Het is maar een handjevol van de vele anekdotes die een plekje krijgen in een het boek dat Roelof Boelens en Gerjan Kleefman gaan schrijven over Emmermeer.
De oudste woonwijk van Emmen bestaat namelijk 75 jaar en dat wordt gevierd met een bundel vol fraaie foto's, kleurrijke anekdotes en gloedvolle jeugdherinneringen van beide heren. Boelens licht alvast een tipje van de sluier op.

Delegatie van Koninklijk Huis

Emmermeer, 1960. Een staatsieauto inclusief vlaggetjes en AA-nummerborden rijdt de Warmeerweg in en stopt pal voor de tabakszaak van Egbert en Alie Boelens, de ouders van Roelof. De twee wonen er pas. Alie heeft de zorg over de zaak, Egbert werkt als chef-kok bij het superchique hotel De Heerenhof in hartje Emmen.
Het gezelschap stapt uit de staatsieauto en gaat naar binnen om te praten met het echtpaar Boelens. "Een delegatie van het Koninklijk Huis", legt Roelof uit. Ze waren getipt over de kookkunsten van mijn vader. Ze vroegen hem of hij iets voelde om voor prinses Wilhelmina te werken." Vader Boelens heeft de boel nog eens goed overdacht en zei nee. "Wilhelmina was al aardig op leeftijd. Wat als ze zou sterven? Dan stond mijn vader weer op straat. Terwijl de tabakszaak net begon te lopen", lacht Roelof.
Een prachtig verhaal, dat uiteraard een plekje in het boek krijgt, dat hij en Kleefman gaan schrijven. Beide mannen zijn telgen uit twee bekende winkeliersfamilies. Iedereen in Emmermeer kent Boelens. De naam Kleefman staat synoniem voor groente en fruit in de wijk. Beide heren putten uit een onmetelijk diep reservoir aan persoonlijke herinneringen en verhalen van klanten die hun zaken aandeden.

Gewoon mooie verhalen

Wie op de Facebook-pagina van Boelens kijkt, kan alvast een voorschotje verwachten van de verhalen die aan bod komen. "Ik heb mappen vol met foto's en ansichtkaarten van Emmermeer en Emmen. Een beetje een uit de hand gelopen hobby. Die plaats ik op Facebook met een verhaaltje. Daar kreeg ik zulke enthousiaste reacties op terug, het was overweldigend." Zo ontstond het idee om een boek te schrijven.
Boelens besloot de stoute schoenen aan te trekken en te bellen met Uitgeverij Drenthe in Beilen. "De uitgever stelde voor het boek te koppelen aan het 75-jarig bestaan van de wijk." Sindsdien zijn Boelens en Kleefman aan het schrijven geslagen.
Het wordt dus geen historisch naslagwerk met de geschiedenis van Emmermeer. "Gerrit Griemink heeft dat verhaal ruim tien jaar geleden al gedaan. Wij gaan nadrukkelijk voor iets anders. Gewoon mooie verhalen uit de wijk." Het streven is om het boek eind oktober uit te brengen.
(Verhaal gaat verder onder de foto)

Leeshonger was groter

De verhalen van Boelens lijken af en toe zo uit een detectiveroman te zijn weggelopen. Wie kent het mysterie van de inbraak met konijnen? Begin jaren zestig wordt de familie opgeschrikt door gestommel en geklingel in de winkel beneden hun slaapkamers.
Egbert neemt polshoogte. De deur is geforceerd, maar er is niets gestolen. Na een provisorische reparatie keert Boelens weer terug naar bed. "De volgende morgen blijkt er toch een bundel strips gestolen te zijn. Nog vreemder: op de winkelvloer huppelen vrolijk een viertal konijnen rond." Boelens en de politie staan aanvankelijk voor een raadsel. De inbreker kan later alsnog worden opgepakt en dan komt de aap uit de mouw.
Bij zijn eerste poging schrikt de dief van de winkelbel. Daarop besluit hij een aantal konijnen elders te stelen. Het was immers bijna kerst. Op de terugweg doet hij een nieuwe poging, deze keer met meer succes. Zijn oog valt op de strips, maar in zijn meegebrachte zak is door de konijnen geen ruimte meer. De leeshonger is groter, want hij laat de beesten los in de zaak om zo ruimte te maken voor de lectuur.

De verdwenen eenden

Het raadsel van het monster van de bosvijver valt in dezelfde categorie. "Het verhaal ging rond dat er een of ander gevaarlijk beest in het water was. Er verdwenen zomaar eenden. De verhalen werden hoe langer, hoe gekker. Alsof we een eigen monster van Loch Ness hier hebben."
Roelof mag zelf graag vissen en werpt regelmatig een hengeltje uit bij de vijver. Op een dag, hij is ongeveer acht jaar oud, ziet hij iets dobberen op het water. "Het bleek een enorme snoek te zijn. Wel een meter lang!" Het beest viel ten prooi aan zijn eigen gulzigheid: gestikt in een van de eendjes.
Mysterie opgelost, waarop Boelens het dier uit de vijver vist. Het beest gaat vervolgens op de pakjesdrager van zijn fiets. "Ik liet hem aan iedereen zien. 'Kijk eens wat ik heb, jongens.' Op een gegeven moment had ik heel Emmermeer op de been, geloof ik." Het monster kreeg een laatste rustplaats bij de volkstuintjes. "Pal naast begraafplaats Wolfsbergen, hoe toepasselijk wil je het hebben?"

Blijft bewaard

Spraakwaterval Boelens heeft duidelijk lol in het vertellen van verhalen. Ze klateren hem moeiteloos stuk voor stuk van de tong. "Mooi dat je er anderen mee kunt vermaken. Het zorgt voor herkenning, het brengt herinneringen los en dat is mooi om te zien. Emmermeer is en blijft veranderen. Mensen komen en gaan. Maar door die verhalen op papier te zetten, blijven die in ieder geval bewaard."

Heb je een nieuwstip, nieuwe informatie óf heb je een foutje gespot? Stuur een bericht, foto of filmpje via WhatsApp of mail de redactie.