Na 90 jaar en drie generaties is het klaar: Slagerij Bouwman in Zuidwolde sluit

"Dat heeft meerdere redenen", vertelt Rob Veldman. "Ik ben 67 en mijn vrouw 65, dus ik heb pensioen. We hebben een dochter en die is wat anders gaan doen." Ook van buitenaf bleek er geen interesse te zijn in het overnemen van de zaak. "We hebben wel advertenties gezet op sociale media en in vakbladen, maar daar kwam niet één reactie op."

Voorheen was het nooit de vraag of er een opvolger was voor de zaak die Jan Bouwman in 1933 oprichtte. Zijn dochter Gé nam het samen met man Freek Veldman over, daarna werd het slagersmes overgedragen aan Rob en Corry. De achternaam van opa bleef op de gevel staan. "Ik werd bijna verplicht om in de slagerij te werken. Maar wie wil er tegenwoordig nog een echt ambacht doen? Je hebt te maken met bloed, het is vaak koud werk en de eisen voor dierenwelzijn zijn streng."

Rob Veldman doelt op het ambacht slachten. Wekelijks werden er twee koeien en tien varkens verwerkt in de zaak. Hij haalde de dieren op, zette ze in de stallen achter de slachterij en op maandagochtend kon er dan geslacht worden.

Een jaar of vier geleden besloot het stel al om het rustiger aan te gaan doen en gebruik te maken van extra personeel. Veldman: "Maar toen kwam de energiecrisis. We waren 10.000 euro per maand kwijt aan gas en elektra. Een medewerker wilde nog graag in Oostenrijk gaan werken. Ik zei: 'Ik had je geen ontslag gegeven, maar ik ben blij dat je weggaat'. Maar daardoor ben ik zelf wel weer meer gaan werken."

Dit jaar kondigden twee andere medewerkers aan hun vleugels ergens anders uit te zullen slaan. Deze maand namen Rob en Corry het besluit om er zelf ook mee op te houden. Begin deze maand, vlak voor hun vakantie, bleek de laatste verkoopdag.

"Het was zo ontzettend druk. We hadden de klanten al een beetje gewaarschuwd dat we er weleens mee op zouden kunnen houden. Om 12.00 uur was de hele toonbank leeg", zegt Veldman. In de laatste week van hun vakantie ging het stel naar de notaris,om definitief een punt te zetten achter jarenlang vlees verwerken.

"Het is moeilijk te bevatten. Dat je een goede, gezonde slagerij op slot moet doen. Negentig procent van wat wij verkopen is zelfgemaakt, we hebben elke week achthonderd klanten en we hoopten nog op een wonder." Tevergeefs. Zelfs als zich nog een kandidaat had gemeld, was het de vraag geweest of er nog een deal te maken viel. "Want wie krijg je dan? Diegene moet je nog helemaal inwerken en daar hebben wij de energie niet meer voor."

Opa Jan en oma Hennie Bouwman begonnen ooit met het verkopen van een stukje spek. "Van oma hoorde ik altijd dat zij nog precies wist wie de allereerste klant was in de winkel en dat dat best een beetje griezelig was. Het was allemaal nieuw", vertelt Veldman. Wat dan de allerlaatste bestelling was? "Dat zou ik niet weten, Corry heeft het wel gezegd, maar ik ben het vergeten. Het zal een stukje grillworst zijn geweest. De toonbank was leeg, dus zal het zoiets zijn wat nog is meegenomen."

Achter de winkel, in de slachtruimte, zag Veldman het vak anders worden. "Er is veel veranderd op het gebied van diervriendelijkheid. En dat begrijp ik heel goed, er is veel verbeterd, bij mijzelf ook. Zelf ben ik mij ook veel meer bewust van dierenwelzijn."

Maar af en toe slaan de controles wel door, vindt Veldman. In zijn beginjaren was een stempel van de keurmeester een stuk sneller te krijgen. "Afgelopen juni had ik vier maandagen waarop ik slachtte, op drie maandagen waren er extra controles. Sta je met drie mannen die allemaal meer dan vijftig jaar ervaring hebben te slachten, terwijl er twee mensen met de handen op de rug anderhalf uur toe staan te kijken, naast de andere controles die je al hebt. Dat is niet mooi meer."

Daar hoeft Veldman zich nu niet druk meer om te maken. Hij kan zich richten op de verkoop van de gebouwen. Ook is hij nog druk met een ander klusje. "We hebben heel veel e-mails en berichtjes van klanten gekregen, ik ben ze allemaal aan het beantwoorden. Dat doet goed."