Slachterij in Anloo bestaat 60 jaar met drie generaties Bos: 'Prachtig vak'

Grondlegger opa Arie Bos is 80 jaar. "En één maand", voegt hij er grijzend aan toe. Arie glimt van trots dat zijn 'slagerskindje' de zestig heeft gehaald. "Nee, nooit gedacht, wel gehoopt natuurlijk. Vijftig jaar was al mooi, maar nu nog weer eens tien jaar erbij, en ook mijn kleinzoon Sander in het vak, ik vind het prachtig."

De basis voor slachterij ABZ werd zestig jaar geleden gelegd door Arie Bos, in zijn toenmalige woonplaats Zuidlaren. Vandaar dus ABZ. "Aan de Zuidlaarderweg begon ik een kleine slachterij, in een schuur achter het huis. Maar in 1973 kon ik in Anloo een stukje van de melkfabriek kopen, die toen leeggekomen was. En sindsdien is het uitgegroeid van een bedrijf met tien man personeel naar dertig. Mijn zoon Erwin heeft de zaak goed voor mekaar", zegt een trotse Arie.

De drie generaties Bos deden allemaal keurig de slagersvakschool: Arie (80), zoon Erwin (55) en kleinzoon Sander (22). Ze rolden alledrie het slagersvak in, en leerden in de praktijk hoe je zelf vee slacht. "Ik vind het mooi hoe je van een levend dier zoveel prachtige producten kunt maken", glundert Sander, terwijl hij keurige rechte stukken rib roast hakt.

Hij legt ze vervolgens op een weegschaaltje, om te checken of ze keurig op gewicht zijn. "Driehonderd gram, zo wil de horeca het hebben." En dus hakt hij er weer een stukje bot af, en vlees, net zolang tot de klok netjes driehonderd aanwijst.

Omdat z'n vader Erwin en opa Arie in de vroegere melkfabriek met ABZ altijd met vlees in de weer waren, rolde de kleine Sander er ook vanzelf in. "Ik kwam als jonkie hier altijd over de vloer. En zo is het vanzelf gekomen. Ik vind het een prachtig vak."

Dat het vegetarisme opkomt, en het eten van vlees steeds vaker ter discussie wordt gesteld, daar heeft Sander persoonlijk 'geen last van'. "Nee helemaal niet, ik hoor niemand in mijn omgeving erover. Ik mag zelf ook graag een goed stuk vlees eten. Het liefst heb ik een biefstukje."

Opa Arie valt z'n kleinzoon bij, ook hij heeft het niet zo op met vegetariërs. "Ik weet wel dat er behoefte aan is. Maar het hoeft voor mij niet zo. Ik kan enorm genieten van een goed stuk ribeye, heerlijk met zo'n vetrandje eraan. Dat is lekker zacht vlees."

Zoon Erwin heeft alweer heel wat jaren stevig de touwtjes in handen van de horecaslachterij. Zelf staat hij meestal niet meer te snijden in het vlees in de productiehal. "Als er op vrijdag een mannetje tekort is, dan wil ik nog wel eens bijspringen. Maar ik doe vooral het zakelijke gedeelte en de acquisitie."

Honderden horecabedrijven zijn klant bij ABZ, verspreid over het Noorden. De coronatijd was een zware periode, ook voor de slachterij. "Want de horecabedrijven lagen plat, dus ook de toevoer van onze vleesproducten. Ik heb er vervolgens wat op bedacht, en vooral to-go vleesproducten gemaakt. Want veel bedrijven begonnen met afhalen."

"Dus bedachten we allerlei vlees voor de take-away. Zoals pulled chicken. En we begonnen ook met bami en nasi, en tien soorten verse soep. Zo kon ik al die tijd ook mijn personeel aan het werk houden. En daar gaan we mee door, want het spul scoort goed."

Erwin Bos is met ABZ ook ingesprongen op de toenemende vraag naar vegetarische producten, al is het nog marginaal. "Je moet wel meegaan met de tijd, want er is gewoon behoefte aan. We bieden nu vijf vegetarische soorten aan, vegaburgers, worstjes en drie soorten spiesjes. Allemaal met tarwe als basis. Het is niet heel veel, maar wel een begin."

Maar volgens Bos zal de vraag naar 'een lekker stukje vlees altijd blijven'. Al merkt hij wel dat steeds meer restaurants dan wel 'iets speciaals' willen bieden. "We hebben daarom ook Drents weidevlees in ons assortiment. Dat komt van Drentse weiderunderen, speciale vleesrassen die we in Deurze en Balloo hebben lopen. Dan weten mensen ook precies waar het vlees vandaan komt."

In totaal tien eenheden mag ABZ als zelfslachtende slagerij per week slachten. "Een koe staat voor 1 eenheid. Twee kalveren is ook 1 eenheid, net als vijf varkens, en 10 lammeren. En we slachten natuurlijk waar behoefte aan is, dus dat wisselt per week", aldus Erwin Bos.

ABZ-grondlegger Arie is elke vrijdagmiddag nog te vinden op de zaak, om met het personeel aan het einde van de dag een borrel te drinken. "Zo blijf je er een beetje bij betrokken. En da's mooi."

Of ze de honderd ook halen met het bedrijf? "Ik hoop toch eerst dat ik de honderd mag halen", grapt Arie Bos. "Maar het zal mooi wezen, als er nog eens veertig jaar bijkomt en dat het bedrijf blijft."

Het is uiteindelijk aan zijn kleinzoon Sander om het slagersgeslacht Bos voort te zetten. "Ik denk dat hij het zeker kan, als hij maar wil!" Kleinzoon Sander grijnst terug naar z'n opa, en klopt hem bemoedigend op de schouder. "Ik ga ervoor opa."