Warm welkom voor ex-coronapatiënt in Hoogeveen

"Ik kwam hier om de hoek aanrijden en ik zei: wat is dat nou? Dat hoeft toch niet. Ik dacht ik stap gewoon de deur binnen. Maar het zorgt wel voor heel veel emotie", zegt Marthin Manusama.

Zelf weet hij helemaal niks meer van de ruim vijf weken dat hij op de IC lag. Maar zijn vriendin Ineke Pater leefde tussen hoop en vrees. Net als de rest van de familie, vrienden en bekenden.

"We hebben wel drie dagen lang gedacht: dat gaat niet goed. Ik heb hier ook wel nachten rondgelopen en geschreeuwd: waarom wij? De buren hebben me ook wel gehoord", zegt Ineke. "Maar als ik hem hier zo zie zitten, maakt dat al die acht weken weer goed. Vanavond is ons moment met z'n tweeën. Dan komt er niemand meer bij. Dan mag hij lekker op z'n bankie zitten, iets dat hij zo graag wil."

Ook Pater had het coronavirus. Maar terwijl zij weer opkrabbelde, ging het met Marthin steeds slechter. Toen hij naar het ziekenhuis in Emmen moest, dacht hij dat hij snel weer terug zou zijn. Maar dat liep helemaal anders.

"Ik dacht ik moet even naar Emmen voor controle en dan weer terug. Ik had toen al een mondkapje op en een muts. En toen moest ik naar de ambulance lopen. Ik stapte erin en weg was ik. Tot nu.", herinnert Manusama zich.

Gelukkig gaat het nu een stuk beter met hem. "Ik heb geen kracht in m'n hand en m'n benen moeten aansterken. Maar dat komt wel goed", besluit Manusama.