De opgefokte country van Reverse Cowgirls

De twee grondleggers van de band zijn Hoving en niemand minder dan de geboren Roldenaar en gitaarvirtuoos Joost Dijkema, ook zanger, drummer en gitarist in de band. Voeg daar contrabassist Harry Kingma aan toe en het feest is compleet.

De bijzondere bandnaam behoeft wellicht wat uitleg. Daarvoor kan men de Kamasutra raadplegen. "Ja Joost, vertel maar", lacht Hoving. "Dat is eigenlijk heel simpel", verklaart Dijkema richting Hoving. "Die heb jij toen bedacht, toen wij ons eerste optreden hadden. We hadden nog helemaal geen naam en toen stond er ineens Reverse Cowgirls op de poster." Hoving: "Want ik dacht dat we maar een keer samen zouden gaan spelen."

Inmiddels leverde het eenmalige optreden een album en een dertienjarige samenwerking op. "Nu moeten we steeds door met die naam die we eigenlijk niet meer kunnen verantwoorden, omdat het eigenlijk een liefdesmaakpositie is", duidt Hoving de zaak. Dijkema weet te vertellen dat al Hovings eerdere bandnamen (Sixtyniners, Saucyspoon, Bareback) verwijzingen zijn naar seksstandjes.

"Het is niet een genre wat we spelen", vertelt Hoving. Een muzikale klik is geen vanzelfsprekendheid, maar toch was die er. Beide heren zijn fan van rock-'n-roll en jaren zeventig country en nog meer genres die terug te vinden zijn in Reverse Cowgirls. "We komen allebei een beetje uit de punk en de rockabilly en als je die combinatie een beetje bij elkaar gooit, dan krijg je ons", vertelt Dijkema.

Drummers zijn lastig te vinden in de band-business, dat weten ook Dijkema en Hoving. Allebei zelf drummer, maar nu dus samen drummer in de band. Een ontmanteld drumstel wordt verdeeld over de heren en de trommels en bekkens bediend tijdens het gitaarspel en zang. "Alles lijdt eronder", grapt Hoving.

Maar het is volgens de muzikanten niet zomaar dat ze samen drummen. "De reden is dat drummers altijd al het bier opdrinken en er met de meisjes vandoor gaan." Het ontmantelde drumstel wordt volledig met de benen bediend. "Het scheelt ook ruimte in de auto", grapt hij.

Tien jaar geleden verscheen het eerste en ook enige album van de band. Bucking heet het. Inmiddels hebben de heren weer een handvol nieuwe nummers, zoals Corola's loving hand hierboven te zien en te horen.

"We hebben een stuk of zes nieuwe liedjes en we hebben nog wat oud werk, wat we nooit hebben opgenomen op plaat, dat gaan we bij mij in de studio opnemen", vertelt Dijkema over de aankomende plaat. Een mooi hoesje erbij en dan hopen dat we het festivalseizoen van volgend jaar kunnen meepakken."

De mannen zijn het over een ding eens: Reverse Cowgirls is een echte festivalband. eerder speelden ze al op de Zwarte Cross en daar misstonden ze naar eigen zeggen niet. Met frisse zin en een nieuwe setlist vol opgefokte countrynummers de bühne op.

Meer van Reverse Cowgirls zien? Klik hier voor de video's en hier om de Djammen-uitzending te bekijken.