Particulier landgoed Het Westersche Veld in Rolde kampt met droogte: 'De familie wil het liever kwijt'

Het is misschien niet voor te stellen, maar de neerslag van afgelopen weken heeft er niet voor gezorgd dat het neerslagtekort is opgelost. In elk geval niet op landgoed Het Westersche Veld in Rolde. Beheerder Michael Duintjer wordt er moedeloos van.
Wandelend door het tweehonderd hectare grote gebied laat Duintjer de gevolgen van de droogte zien."Allemaal kale plekken in het bos omdat ik verzwakte bomen moest weghalen. En kijk daar, die sparren? Die hebben het heel zwaar. Bovenin hebben ze bijna geen naalden meer."
Als de bomen konden praten, dan kan je ze horen huilen. Ze huilen allemaal.
Michael Duintjer
Al zeker twintig jaar lang ziet Duintjer met lede ogen aan dat de natuur op het familielandgoed aan het veranderen is. "Het is de klimaatverandering, dat zeker. Maar ook het beleid van de waterschappen deugt niet. Dat is veel te veel erop gericht om het water áf te voeren. Maar ik moet juist áánvoer hebben." Om zijn woorden kracht bij te zetten laat Duintjer een sloot zien. Hij laat zich erin afzakken. Het land eromheen torent boven Duintjer uit, zo diep is de sloot. "Deze 'leiding', zoals het genoemd wordt, is in de jaren 80 door de onderste leemlaag gegraven. Veel te diep. Het enige wat deze sloot doet is het water afvoeren, dat mijn bossen juist zo hard nodig hebben." Het frustreert Duintjer zichtbaar. "Geld. Alles heeft met geld te maken. Want technisch kan het grondwaterniveau aangepast worden, dat is geen grote ingreep."

Familiehistorie

Landgoed Het Westersche Veld is sinds de jaren 20 van de familie Duintjer. "Mijn grootvader Steven Duintjer kocht in 1928 zijn eerste strookje heide in het Westerse Veld van Rolde. Zijn einddoel was een groter aaneengesloten stuk land met landbouwgrond, bossen, heide en vennen waar hij zijn hobby, de jacht, kon uitoefenen. Zijn kinderen kochten ook weer gronden op en nu is het een landgoed van tweehonderd hectare."

Liever kwijt dan rijk

Kleinzoon Michael Duintjer heeft het landgoed nu in beheer. Zijn familieleden zijn aandeelhouder. Het verdienmodel is de houtopbrengst. "Maar omdat de bomen door de droogte ziek worden, is de kwaliteit van het hout onder niveau. Ook is er door dezelfde droogte weinig nieuwe aanwas. Kortom, het hout brengt nauwelijks iets op. In de familie heerst de angst dat we er geld in moeten stoppen."
En dus ziet de familie liever dat het landgoed verkocht wordt. "Liever aan een particulier dan aan een externe partij. Een externe partij heeft niet de liefde en passie voor dit gebied wat ik als particulier wel heb."
De toekomst van het particuliere landgoed is onzeker. "Onzeker of niet; ik ga hier door. Tot mijn dood", besluit Duintjer.

Heb je een nieuwstip, nieuwe informatie óf heb je een foutje gespot? Stuur een bericht, foto of filmpje via WhatsApp of mail de redactie.