'Wakker worden op de IC en niets meer kunnen, dát is pas vrijheidsberoving'

Hij was drievoudig Europees kampioen aerobics en won een bronzen medaille op het WK. Fysiek een alleskunner. Maar in maart kreeg Patrick Nahafahik (50) uit Assen corona en lag hij 54 dagen op de IC. Zeven maanden nadat hij ziek werd heeft hij nog altijd te kampen met de naweeën.
"Ik ben zo'n twintig procent van m'n longcapaciteit verloren en dat merk je", zegt Nahafahik. "Ik heb gelukkig net te horen gekregen dat ik mag stoppen met bloedverdunners. Want daar kreeg ik zo'n rare smaak van in m'n mond. Terwijl m'n smaak juist net weer terug begint te komen."

Littekens

In zijn hals zijn de littekens van de aansluiting van de buizen van de hart-longmachine nog steeds zichtbaar. Op z'n voorhoofd en z'n borst heeft hij littekens van het doorliggen. Wekenlang lag Nahafahik op z'n buik in coma op de IC. Door die rare houding heeft hij nog altijd last van stijve en zere handen, zeker op koude dagen. Ook z'n schouders hebben flink te lijden gehad onder de bijzondere houding.
Voor de mentale verwerking kreeg hij EMDR-therapie bij een psycholoog. Het zorgt ervoor dat de emotionele lading van een schokkende gebeurtenis in je leven in je geheugen wordt vervaagd. En nog elke dag is Nahafahik bezig met zijn herstel.
"Vroeger tijdens de training probeerde ik elke keer m'n grenzen te verleggen. Als ik dat, als patiënt, nu ook zou doen dan stagneert juist mijn vooruitgang. Ik moet echt binnen m'n grenzen blijven anders doe ik weer drie tot vijf stappen achteruit", zegt Nahafahik.

Voorzichtig aan het werk

Pas sinds een maand woont hij weer op zichzelf en is hij voorzichtig begonnen met werken. Hij geeft rekenles op het Lucia Marthas Institute for Performing Arts in Groningen. Een opleiding die zich richt op dans, zang en acteren, maar de leerlingen krijgen dus ook theorielessen. Voor de Assenaar was het best wel spannend om weer aan het werk te gaan.
"Ik vraag al mijn studenten een mondkapje te dragen in mijn les. Want ik kan het opnieuw krijgen. Ik ben daar wel bang voor. Maar ik laat die angst m'n leven niet regeren". zegt Nahafahik.
Artikel gaat verder na de foto.
Sinds een maand is Nahafahik weer voorzichtig aan het werk (Rechten: RTV Drenthe)
Sinds een maand is Nahafahik weer voorzichtig aan het werk

Opnieuw in het ziekenhuis

Wel schrok hij afgelopen zomer toen hij weer hoge koorts kreeg, die met geen mogelijkheid wilde zakken. Het ging uiteindelijk om een keel- en blaasontsteking. Nahafahik kwam opnieuw in het ziekenhuis terecht. En daar sprak hij toevallig een verpleegster die hem op de intensive care had verzorgd.
"Ze vertelde me dat ze iedere avond, als ze naar huis ging, een kaarsje voor mij brandde. Toen ik dat hoorde schoot ik helemaal vol. Ze zijn zo betrokken terwijl ze me helemaal niet kennen. Ze hebben me nooit gesproken en ik ben gewoon iemand die daar ligt. En dat daar dan zoveel emoties mee gepaard gaan, vind ik echt heel mooi."
Nahafahik is sowieso erg te spreken over de zorg in Nederland. Na twaalf weken ziekenhuis werd hij overgebracht naar revalidatiecentrum Beatrixoord in Haren. "Ik had daar een psycholoog, ergotherapeut, fysiotherapeut, revalidatiearts en een activiteitenbegeleider. Ze hebben me er op moeilijke momenten allemaal doorheen getrokken. We mogen echt blij zijn met de zorg in Nederland. Ik ga echt het land niet uit totdat corona helemaal voorbij is. Want ik weet dat ik in Nederland veilig ben."

Vrijheidsberoving

Als ervaringsdeskundige probeert hij mensen die corona vergelijken met de griep te wijzen op de ernst van de zaak. "Ik snap best als mensen er niks mee te maken hebben, dat ze zo praten. Maar het is geen bullshit." Al ver voordat in ons land de discussie over mondkapjes oplaaide deed Nahafahik een dringende oproep om ze te gebruiken. "Hoezo is ons leven niet genoeg waard om een mondkapje te dragen?", vraagt hij zich hardop af.
In Nederland zijn er mensen die dat beroving van hun vrijheid noemen. "En dan zeg ik tegen ze: dan weet je niet wat vrijheid-ontneming is. Want op het moment dat je na acht weken coma wakker wordt op de IC en helemaal niets meer kan: dat is vrijheidsberoving. Dus als je één van de twee mag kiezen, zou ik nog altijd voor het mondkapje kiezen. Om te zorgen dat ik veilig ben en ook de mensen om mij heen. Want daar gaat het uiteindelijk om", besluit Nahafahik.

Heb je een nieuwstip, nieuwe informatie óf heb je een foutje gespot? Stuur een bericht, foto of filmpje via WhatsApp of mail de redactie.