Drentse dorpsverhalen voor de kleinkinderen

Terugkijkend op die middag aan de stamtafel, herinnert Polling zich: "Ik keek eens om mij heen, wij hadden een illuster gezelschap. Mijn buurman had een videobedrijf. De andere vriend zat in de elektronica en nog een andere kameraad zat bij de historische vereniging. Ik zeg 'Jongens, zullen we dat niet gewoon eens gaan doen?' We hebben er nog twee man bij gehaald en met z'n allen waren wij de redactie. We wilden de samenleving in een dorp in de 20e eeuw schetsen. Met publiek erbij, want dat publiek moet kunnen reageren. Wij appelleren aan een gezamenlijke historie, en dan merk je dat mensen zeggen: 'Oh ja! Dat weet ik nog!'"

'Dikke Verhalen' was gratis bij te wonen in Hotel Bieze. "Vanaf het eerste begin lukte alles eigenlijk geweldig. Wij kwamen allemaal uit Borger, het was voor ons gemakkelijk om uit te zoeken wie bij welk onderwerp paste. In zo'n dorp weet je feilloos wat er omgaat en waar de mensen het over hebben."

"De kleine zaal bij Hotel Bieze was tot mijn verbazing direct al veel te klein. Want daar kwam half Borger zowat op af! Schitterend. Vanaf die tijd hebben we alles in de grote zaal gedaan en daar kwamen altijd 130, 140 man naartoe. En die mensen deden ook allemaal mee. Twee mannen liepen in de zaal rond met een microfoon en zo gauw ik zag dat iemand wat wilde zeggen, dan zei ik: 'Wij moeten even naar Annie toe, want die wil nog wat zeggen!'"

Met achttien jaar tussen de eerste en laatste aflevering zijn er veel onderwerpen voorbij gekomen. Gezondheidszorg, de dokter, de zuivelfabriek maar ook school en het verenigingsleven. Voor Polling was het belangrijk veel mensen te interviewen want "iedereen heeft een verhaal."

"Uiteindelijk besloten we ook om verhalen over de oorlog te gaan maken. In Borger zei men: 'Dat moet je niet doen! Dat kan niet'. Toen dacht ik, dit kan wel! Als we het maar eerlijk en oprecht doen. Zeven sessies Dikke Verhalen hebben we aan dat onderwerp besteed. Prachtige verhalen die nog nooit verteld waren kwamen ter plekke naar boven. We hadden het ook over mensen die bij de NSB zaten en gewoon naast je leefden, maar verraad kwam in zo'n dorp nauwelijks voor", aldus Polling.

"Ook een hele mooie aflevering vond ik die met de dominees. Ik praatte met de gereformeerde oud-dominee en de hervormde oud-dominee, en die waren ongekend open en eerlijk. De zaal zat vol met volgelingen van die dominees. Ik weet nog dat ik aan de gereformeerde dominee vroeg, die vroeger vlakbij mij woonde, of hij zelf alles geloofde wat hij vroeger aan de mensen vertelde. Die man zei 'Nee, natuurlijk niet. Ik heb ook orders en moest vertellen wat er door de kerk aan mij verteld werd'. Haha! Die hele groep gereformeerden die daar zat, zag ik als een pudding in elkaar zakken!"

"Ik ben geïnteresseerd in het leven in een dorp en in geschiedenis. Het is mooi om te weten hoe men samenleefde; hoe men met elkaar omging. Een van onze uitgangspunten was: we tekenen het nu op, want nu kan het nog. Het is voor de generaties na ons. Die krijgen, in beeld en geluid, een samenvatting van het leven in een dorp in de 20e eeuw. Wij waren al vrij laat vond ik, eigenlijk hadden we twintig jaar eerder moeten beginnen, dan had je nog verhalen uit de jaren 1920 en 1930. Wat ik allemaal aan foto's ook heb gekregen. Mappen vol! Het dorp leefde echt mee, ze kwamen graag. Het was heel mooi om te doen".

'Dikke verhalen' is vanaf zondagmiddag 22 november te horen in het Radio Drenthe-programma Drenthe Toen, iedere zondag van 12.00 tot 14.00 uur en daarna via uitzending gemist.