De Tweede Golf: 'Tachtig meter lopen voelt als een marathon voor mij'

Van Klinken ervaart een duidelijk verschil tussen de eerste golf van het coronavirus en de tweede golf. "Tijdens de eerste golf hadden we tien bedden bezet, op het hoogtepunt van de tweede golf waren alle veertig bedden bezet. Daarnaast zijn de patiënten die hier binnenkomen vaak ook jonger."

Fysiotherapeut Elze de Munnik haalt mijnheer Van Leeuwen op uit z'n kamer. Achter de rollator schuifelt Van Leeuwen de gang door. Halverwege rust hij op een stoeltje uit. Direct krijgt hij een zuurstofmeter aan zijn vinger geschoven. "Het loopt alweer op", moedigt De Munnik aan. Toch duurt het zeker tien minuten voor Van Leeuwen weer verder kan. "Ik heb tachtig meter gelopen. Dat voelt voor mij als een marathon", beschrijft Van Leeuwen. "Ruim vier weken geleden ben ik samen met mijn vrouw opgenomen. Via locatie Scheper zit ik nu hier. Gelukkig konden we samen op één kamer. Dan heb je elkaar. Dat is het houvast wat je nodig hebt in bange tijden." Het zuurstofgehalte is inmiddels weer op niveau. Van Leeuwen mag weer naar zijn kamer lopen.

Fysiotherapeut De Munnik ziet veel van deze patiënten. "Heel veel handelingen die normaal makkelijk gaan, zoals een eindje lopen en naar het toilet gaan, is nu een enorme uitdaging."

Op een andere kamer zit Folkert Melgert uit Klazienaveen. Ook hij wordt opgehaald door een fysiotherapeut. "Mijnheer Melgert moet, voordat hij naar huis kan, het traplopen oefenen." En dus trekt Melgert zijn schoenen aan. Achter de rollator loopt hij richting het trappenhuis. Nog voordat hij aan de eerste trap begint moet hij op adem komen. "Goed door de neus inademen", klinkt het advies van de fysio. Stap voor stap daalt Melgert de zeven treden af. Onderaan begint alles weer opnieuw: zuurstofmeter aan de vinger en op adem komen. Daarna de lange reis van zeven treden weer naar boven.

"De klachten variëren van een kuchje tot niet meer op je benen kunnen staan", legt Joost Lurvink uit. Lurvink is specialist ouderengeneeskunde.

Patiënt Melgert is op zijn kamer aangekomen. Starend uit het raam is hij aan het bijkomen van het traplopen. "Ik had een goede conditie. Ik zat zelfs in een fietsclub. Door het virus is de conditie is helemaal weg." Zijn stem breekt. "Het virus sloopt je. Ik hoop dat het allemaal nog goed komt en dat ik geen restverschijnselen houd." Hoofd van de afdeling, Van Klinken, begrijpt de onzekerheid: "Er is nog heel veel onduidelijk over het virus. Hoe dat er uit gaat zien in de toekomst? Ik heb geen idee."

Dick van Leeuwen maakt een nieuwe afspraak met de fysiotherapeut. "Over een uurtje haal ik u weer op mijnheer Van Leeuwen. Dan gaan we weer lopen." Voor Van Leeuwen is elke stap een stap dichter naar huis. "Ik moet hard aan 't wark. Mijn vrouw is sinds enkele dagen al thuis, ik wil nu ook. Het is tijd. We zijn er aan toe."