MHBOS: Leeft Oranje-indiaan Graatje Hindriks nog?

1 december 2020, 06:00 • 3 minuten leestijd

In 1998 volgt RTV Drenthe de Oranje-Indiaan nog in aanloop naar het WK

VOETBAL - De allergrootste Oranjefan komt uit Emmen. Zoveel is bekend, maar er gaan zorgwekkende geruchten over Oranje-indiaan Graatje Hindriks. Zo vertelt SBS-verslaggever Wytse van der Goot tijdens een wedstrijd van het Nederlands Elftal doodleuk dat de Oranje-indiaan zou zijn overleden. Een flinke misser, want in Met het Bord op Schoot zit Graatje er nog. In levenden lijve. "Gelukkig wel", lacht hij. Er komen dus rooksignalen uit Emmen.

Niet alleen amateurvoetballers en vrijwilligers, maar ook fans en liefhebbers wordt het plezier dat sport biedt ontnomen. Graatje is sinds jaar en dag opperhoofd van het Oranjelegioen. Graatje en Grietje vliegen de hele wereld over achter oranje aan, maar de gedachtegang van Van der Goot is niet geheel onbegrijpelijk. Zo gaan er online diverse geruchten en wordt de Oranje-indiaan meer dan eens dood verklaard.

"Eenzame wedstrijden noem ik het. De beleving zit er zonder publiek niet in", vertelt Hindriks. "Bij het voetballen zijn mis je verschrikkelijk, maar ook de vrienden en voetbalkennissen eromheen waar je altijd een glaasje bier mee drinkt en naar het buitenland reist. Dat mis je allemaal."

Graatje ontmoet in de loop der jaren toonaangevende namen. Zo loopt hij Marco van Basten en Frank Rijkaard tegen het lijf in een discotheek in Helsinki en staat hij in Zuid-Afrika op het veld met oud-president Nelson Mandela. "Ik heb hem een oranje petje, een stropdas en een sjaal gegeven en het was één grote smile. Dat was echt geweldig."

Nog altijd geniet hij van het voetballen, maar als Oranje-indiaan is hij niet meer op de tribunes aan te treffen. Hele dagen slepen met een trommel die er flink in weegt, lukt tot een bepaalde leeftijd prima. Naarmate hij ouder wordt, sputtert het lichaam alleen steeds meer tegen. Hij neemt allereerst afscheid van die zware trommel en later ook van zijn indrukwekkende tooi.

Na het overlijden van zijn Pocahontas, bezoekt hij een tijdje geen wedstrijden. Toch gaat hij inmiddels weer zoveel als hij kan naar het Nederlands Elftal. De eerste wedstrijd dat hij er weer bij is, is in Hannover en daar staat zijn Oranjefamilie voor hem klaar. "Dat was de wedstrijd met die bommelding. Iedereen vond het mooi dat ik er weer bij was. Dat was heel mooi", zegt Graatje zichtbaar geëmotioneerd. Dat voelt als een warm bad voor de Emmenaar.

Met elkaar loopt hij meer dan twintig jaar als indiaan rond. "Aan alles komt een keer een eind. Ook aan de geruchten dat ik overleden ben dus, maar ik ben er nog!" Zo leeft Graatje nog, maar is de Oranje-indiaan ter ziele.