Wielerbroers Danny en Axel van der Tuuk hebben de wind weer in de zeilen

"Ik kwam mentaal in de knoop. Ik was onzeker of het wel weer goed zou komen met mij", vertelt Axel open. De oorzaak van z'n mentale problemen gaan al verder terug in de tijd. Hij kan het inmiddels allemaal goed analyseren.

"In m'n eerste jaar als junior kreeg ik de ziekte van Pfeiffer en daarna ben ik fysiek nooit meer op m'n oude niveau gekomen. Ik werd heel vaak ziek en was snel moe. Ik was gewend om elk weekend voor de overwinning te rijden. Op een gegeven moment kan je dat niet meer terwijl je dat wel van jezelf verwacht. En daar word je onzeker van. Want ik wist niet of het wel weer goed zou komen", reflecteert Axel.

Vanwege corona vielen vorig seizoen veel wedstrijden weg. In mei kwam daar ook nog een vervelende knieblessure overheen. En aangezien Van der Tuuk het VWO had afgerond, was er ook geen afleiding meer van school. Uiteindelijk kreeg hij professionele hulp van de psycholoog van de ploeg. En ook z'n trainer en ploegleider gaven hem alle ruimte.

"Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Dat ik de rust en tijd heb gekregen om aan mezelf te werken. Ik had gewoon tijd nodig om het plezier in het fietsen weer terug te vinden", vertelt de Assenaar.

Tijdens het laatste trainingskamp kon hij weer meedoen met de andere mannen. Z'n waardes zijn beter dan ooit tevoren.

"Ik ben weer de oude Axel die ik was voor m'n klote-periode. Daar ben ik al heel blij mee. En nu wil ik mezelf weer terugvinden als wielrenner en kijken wat ik in m'n mars heb want ik moet dit jaar weer een nieuw contract verdienen", besluit Axel.

Terwijl hij opkrabbelt uit z'n mentale dal is zijn oudere broer Danny met hele andere zaken bezig. Via het fietsenmerk Giant komt hij in contact met de Spaanse pro-continentale wielerploeg Kern Pharma.

"De ploegleider van Giant zei: als klimmer moet je naar een Spaanse of Italiaanse ploeg gaan. Daar heb je veel meer aan dan al die Nederlandse koersen rijden." Hij zette Danny op het spoor van Kern Pharma. Van der Tuuk deed met succes een test en net voordat hij wilde tekenen werd bekend dat de ploeg een stap omhoog zou gaan. De continentale status werd ingeruild voor een pro-continentale status.

"Dat was voor mij natuurlijk geen probleem", zegt hij lachend. "Het was alleen maar mooi meegenomen dat ik prof kon worden. En toen is het in een keer heel snel gegaan."

De ploeg bestaat uit zestien Spanjaarden, een Tsjech, een Rus, een Colombiaan en een Assenaar. Van der Tuuk heeft inmiddels als profrenner z'n debuut gemaakt. Op 31 januari reed hij in de kleuren van Kern Pharma La Marseillaise.

"Ja, de koers ging wel hard, harder dan andere koersen. Uiteindelijk hadden we nog drieduizend hoogtemeters en ging het de hele dag op en af. En die hupjes omhoog gingen steeds best wel hard hoor", zegt hij eerlijk. Maar hij genoot er ook van.

"Ik stond bij de start naast Sebastian Langeveld bijvoorbeeld. Die zie je normaal op televisie of bij een profcriterium. Ook Gilbert en Wellens waren er. Dat is best wel gaaf. Die volg je normaal op social media en dan sta je er in een keer naast. Ze accepteren je gewoon omdat hij hetzelfde doet als zij", glundert Van der Tuuk.

Inmiddels staat hij voor tachtig koersdagen op papier. De ploeg richt zich op klimkoersen als de Ronde van het Baskenland, de Ronde van Catalonië en bijvoorbeeld Clásica San Sebastián.

"Het wordt een drukke tijd met veel reizen en veel korte periodes thuis. Ik mag gelukkig veel koersen en dan hoef je weinig te trainen dus dat is wel leuk", besluit Danny.

Hij reist zondag voor twee weken naar Kroatië. Axel rijdt dinsdag Le Samyn in België.