Laura Dijkema: Ik wil mijn overleden ouders trots maken

"Als je me begin vorig jaar had gezegd dat ik nu Russisch kampioen zou zijn, had ik je echt niet geloofd. Maar het was wel geweldig om zo'n zwaar seizoen zo mooi af te sluiten", glundert Dijkema.

Want een zwaar seizoen was het. In september overleed haar oma. Voor haar begrafenis kon ze vanwege corona niet overkomen uit Rusland omdat ze bij terugkeer lang in quarantaine zou moeten. "Haar begrafenis heb ik via Zoom bijgewoond. Maar het was wel heel verdrietig om zover weg te zijn, omdat je er ook voor je familie wil zijn", legt Dijkema uit. "Mijn oma was altijd één van mijn grootste fans. Als ze wist dat ik ergens in de krant stond, was zij de eerste die naar de supermarkt in Beilen ging om te vragen of de krant er al was."

Tot overmaat van ramp overlijdt nog geen vier maanden later haar moeder. In 2015 is bij haar Alzheimer geconstateerd. "Op donderdag hoorde ik: Lau het is misschien beter dat je naar Nederland komt, want het ziet er niet goed uit. Gelukkig heeft de club me toen heel goed geholpen. Zij hebben meteen een ticket voor mij geboekt en een coronatest geregeld. Vrijdagochtend ben ik al naar Nederland gevlogen, vrijdagavond was ik thuis en die nacht is ze al meteen overleden. Dus ik was gelukkig op tijd en heb haar nog kunnen zien."

Sinds de diagnose van haar moeder in 2015 probeerde de Drentse spelverdeelster zoveel mogelijk contact te houden. "We hebben altijd heel veel contact via FaceTime gehad. Maar ik vind het bijvoorbeeld wel heel jammer dat ze de laatste jaren nooit in Italië heeft kunnen kijken. Dat lukte gewoon niet meer. Maar ik denk wel dat ze dat heel leuk had gevonden."

Bij veel topsporters spelen ouders een grote rol in hun carrière. Maar op haar vijftiende verloor Dijkema haar vader al aan kanker. Wel kan ze met mooie herinneringen terugdenken aan de mooie jaren die ze samen hadden. "Mijn ouders zijn, toen ik nog jong was, heel ondersteunend geweest. Ze hebben me overal naartoe gebracht. Maar ze hebben me nooit gepusht. Ze zijn daar altijd zo lief in geweest. Nu ik kampioen ben en de titel aan hen op kan dragen is dat het mooiste dat ik terug kan doen. Ik heb altijd wel in m'n achterhoofd dat ik ze trots wil maken."

Vanwege de ziekte van haar moeder stelde Dijkema haar Russische volleybalavontuur nog even uit. Maar na een coronabreak van een half jaar waagde ze in augustus toch de sprong naar Kalinigrad. En de Russische competitie vraagt nogal wat van haar speelsters.

"Ja, het reizen vond ik wel heel zwaar. Na een uitwedstrijd vlieg je altijd 's nachts weer terug. Daardoor sla je minimaal een of twee nachten per week over. Daar moest ik in het begin heel erg aan wennen. Want je hebt jetlag op jetlag. Ik kon alle crèmepjes goed gebruiken om de boel te hydrateren", lacht Dijkema.

"Ik had al een aantal jaren het idee om in Rusland te gaan spelen. Ik had al verschillende aanbiedingen gehad waar ook vertrouwen uit sprak. En het klinkt ook zo spannend om naar Rusland te gaan. Daarnaast wilde ik ook nog heel graag een keer Champions League spelen. En daarom heb ik besloten om die stap toch te maken", verklaart Dijkema. "Daarnaast zijn de contracten ook een stuk beter dan in Europa. Ik denk dat ik op een punt in m'n carrière zit, dat ik zo'n stap ook kan maken."

Maar makkelijk was het niet. Zeker niet in het begin. "Ik verstond dus echt geen woord Russisch. Ik had één teamgenootje dat een beetje Engels kon. Zij heeft mij veel geholpen. Maar ik voelde me in het begin echt alleen. Je zit er in de kleedkamer gewoon een beetje bij. En alles wat ze zeggen klinkt hard en eng. Ook al zeggen ze op de training het woord 'goed'. Dus ik vond het best allemaal wel een beetje spannend."

Nadat ze in Rusland terugkeert na de begrafenis van haar moeder is de rampspoed overigens nog niet voorbij. In januari krijgt ze corona en is ze flink ziek. Ook krijgt ze te maken met een knieblessure. Maar al met al hebben de Russen haar vertrouwen toch weten te winnen en overweegt ze serieus om haar avontuur daar met een jaar te verlengen.

Naast de Russische titel heeft Dijkema in het verleden ook al twee keer de Duitse titel veroverd en werd ze Nederlands en Italiaans kampioene. Ook speelde ze, sinds 2010, al 369 interlands. Het leverde haar zilver op het EK op. Daarnaast werd ze met Oranje vierde op de Spelen van Rio en op het WK in Japan.

Elf jaar geleden begon ze haar interlandcarrière onder Avital Selinger. Hij is nu opnieuw de bondscoach van de Oranjevrouwen. Komende week worden de trainingen op Papendal weer hervat. Maar Dijkema heeft even tijd voor zichzelf nodig en gaat in overleg met Selinger om te kijken wat een passend programma voor haar is.

Om haar zinnen te verzetten heeft ze, samen met twee Drentse vriendinnen, begin vorig jaar een eigen kledinglijn opgezet. XIV by Laura heet het merk. XIV staat voor veertien; haar rugnummer als speelster. Ze verkopen vrijetijdskleding als hoodies, sokken, hemdjes en shirts. Zowel voor mannen als vrouwen.

"Ik kreeg best vaak het verzoek: mag ik jouw trainingsshirtje? Maar wij zijn nou eenmaal geen voetballers. Wij krijgen misschien tien shirtjes waar we het hele seizoen mee moeten doen. En zo kan ik toch nog wat terugdoen. Ik kreeg het daar met de meiden over en zo is het eigenlijk ontstaan", verklaart Dijkema.

Als ze in Nederland is, woont ze in Amsterdam. Toch speelt haar Drentse vriendinnengroep nog altijd een grote rol in haar leven. De 'zeven extra zussen' zoals ze hen noemt, volgen haar carrière op de voet en helpen haar waar nodig.

"We hebben samen op de middelbare school in Hoogeveen gezeten. En die groep is altijd bij elkaar gebleven en die blijft ook wel samen denk ik. Voor eeuwig", zegt Dijkema lachend. "Het voelt als familie en dat is superfijn."

Met een rijke carrière en bijna 80.000 volgers op Instagram en 130.000 volgers op Facebook is Dijkema uitgegroeid tot een speelster van wereldformaat. Maar daar staat ze niet zo bij stil.

"Ik hoop dat ik jeugd kan inspireren om te gaan sporten en om altijd door te gaan, ondanks tegenslagen. Dat vind ik het mooiste van de bekendheid die ik heb door de sport", besluit Dijkema.