Waterschap overweegt naar rechter te stappen over zoutfonds Nedmag

Momenteel betaalt Nedmag de rekening van het waterschap voor de kosten die worden gemaakt in verband met de zoutwinning. Het gaat dan bijvoorbeeld om het plaatsen van stuwen en gemalen; een bedrag van miljoenen euro's. Maar het contract tussen Nedmag en Hunze en Aa's verloopt volgend jaar en moet worden vernieuwd. Het waterschap en het zoutwinbedrijf zijn het niet eens over de vergoeding van de kosten, nadat Nedmag stopt met de zoutwinning in 2045 of als het bedrijf bijvoorbeeld failliet gaat.

De langetermijnvergoeding stond eerder in het ontwerp winningsbesluit van Nedmag. Maar het ministerie van Economische Zaken en Klimaat (EZK) heeft de financiële waarborg uit het definitieve winningsbesluit gehaald omdat het juridisch onhaalbaar zou zijn. Volgens de minister moet zo'n regeling niet worden opgetuigd onder de regie van Nedmag.

"Wij vrezen dat, als dit nu niet aan de voorkant wordt geregeld, de burgers en bedrijven in ons gebied uiteindelijk via de waterschapsbelasting opdraaien voor de kosten . Ik vind dat Nedmag onvoldoende rekening houdt met de samenleving", zegt Fien Heeringa van het dagelijks bestuur van het waterschap Hunze en Aa's.

Directeur Bert Jan Bruning van Nedmag wil best in gesprek over een langdurige compensatie, maar zegt dat het waterschap zelf de gesprekstafel eerder heeft verlaten. "Het waterschap wil een eeuwigdurende vergoeding en dat vinden wij niet concreet en niet realistisch. We vinden het prima als het waterschap naar de rechter stapt, maar gaan liever om de tafel."

Bruning zegt dat Nedmag in de toekomst kleinere hoeveelheden zout wil winnen. "De bodemdaling zou dan ook minder groot uit kunnen pakken dan berekend. We willen het waterschap geen grenzeloze vergoedingen in het vooruitzicht stellen."

Beide partijen zijn in principe bereidwillig om verder te praten. "Ik denk wel dat we eruit kunnen komen met Hunze en Aa's. Het is een prima waterschap en het zijn goede bestuurders, dus ik ben ervan overtuigd dat we het gaan oplossen met elkaar. Wat mij betreft hoeft er geen maatschappelijk geld te worden gebruikt voor een rechtszaak. Daar hebben we geen belang bij", aldus Bruning.

"We zijn het eens over de operationele kosten en wat er moet gebeuren. Alleen over de inrichting van het langetermijnfonds zijn we het niet eens, bestuurlijk niet en financieel evenmin. Het waterschap bestaat zelf misschien ook niet voor altijd. Dus we willen daar gewoon concrete afspraken over maken", besluit Bruning.