Half 't Haantje werkt mee aan theaterstuk Woeste Gronden

Het halve dorp loopt uit voor de eerste bijeenkomst met alle medewerkers en vrijwilligers, in een weiland naast het Kraterbosje. De voorstelling is losjes gebaseerd op de bizarre gebeurtenis met de veertig meter hoge boortoren, die op 1 december 1965 compleet in de grond verdween.

Theatermaker Pieter Stellingwerf en zijn collega Kees Botman van het Leeuwarder theatergezelschap BUOG hebben het verhaal bedacht. "Het gaat over boormeester Dilling die een voorspelling krijgt dat hij ooit leider van de boorlocatie gaat worden", vertelt Stellingwerf. "Hij besluit het lot een handje te helpen en moet dan vechten tegen iedereen die weerstand biedt tegen het boren. Steeds meer mensen laten hem vallen, maar hij zet het boorplan toch door en gaat uiteindelijk ten onder, samen met de boortoren."

Het script is gebaseerd op de val van de boortoren, maar ook op het drama Macbeth van Shakespeare. Schrijfster Jannie Boerema heeft dat verhaal naar het Drents vertaald. Er zal dus ook Drents in gesproken worden. "Het is een bijzonder stuk, ook omdat het toegeschreven is naar die NAM-locatie. Medewerkers van de NAM hebben ook meegewerkt aan het verhaal. Het stuk behandelt ook de energietransitie, over hoe we met de aarde om moeten gaan. Het heeft dus veel raakvlakken met het hier en nu", aldus Stellingwerf.

De organisatie is blij dat er eindelijk weer voorzichtig theater gemaakt kan worden, na een periode van coronamaatregelen en lockdowns. "We zijn al een tijdje aan het repeteren, maar dan allemaal los van elkaar", vertelt de regisseur. "Het koor oefent via Zoom en in de openlucht konden we met een aantal spelers wel repeteren."

Gisteravond kwamen de tientallen medewerkers en vrijwilligers voor het eerst bij elkaar op een weiland naast het Kraterbosje. De plek waar de toren viel, is nu een natuurgebied en daar kan het stuk niet plaatsvinden. "Op die locatie groeien nu prachtige orchideeën, dus de grond heeft zich compleet hersteld", legt Stellingwerf uit. "We hebben hier op het weiland een podium gebouwd door modder aan te brengen, zodat er een verhoging ontstaat. We willen het publiek in het veld uit elkaar laten zitten en zelf spelen we zoveel mogelijk op het podium."

Het stuk wordt voorgedragen door een aantal professionele acteurs, maar het grootste gedeelte bestaat uit vrijwilligers. De meeste mensen komen uit het dorp zelf. Als regisseur vindt Stellingwerf het leuk om met zo'n grote, diverse groep te werken: "We hebben natuurlijk eerst audities gedaan en op basis daarvan besloten wie een gesproken rol krijgt of wie figurant kan zijn."

Dat de meeste spelers amateur zijn of helemaal geen ervaring hebben, is volgens Stellingwerf niet erg. "Soms kun je nog beter werken met iemand zonder ervaring dan iemand die al dertig jaar hetzelfde doet. Zo'n acteur kan je moeilijk losweken en iemand die net begint kan het heel snel leren."

In groepen repeteren de acteurs in het dorpshuis. Vier van die acteurs, uit drie verschillende generaties, komen uit dezelfde familie. Geesje Brands speelt een heks, dochter Ina Schipper vervult eveneens een rol en voor kleinzoon Thom was er ook nog plek in het script. En dan doet de zus van Geesje ook nog mee.

Geesje speelt al toneel bij de plaatselijk toneelvereniging en had eigenlijk voor haarzelf besloten om niet meer aan stukken mee te doen, maar toen kwam dit initiatief voorbij. Ze heeft de toren destijds zelf zien vallen. "Ik had dus zoiets van: hier moet ik nog wel aan meedoen. Ik was 11 jaar en was bij mijn vriendin aan het spelen. Bij mijn ouders thuis konden we de toren vanaf de bovenverdieping zien spuiten. Als de wind verkeerd stond, hoorden we hem ook bulderen."

Geesje vindt het geweldig dat er een theaterstuk van komt en dat zij met haar familie meespeelt. Kleinzoon Thom vindt het ook nog wel spannend: "Straks vergeet ik de tekst." Bij de repetitie is hem dat gelukkig nog niet vaak overkomen. Thom zit ook op de toneelschool, dus toen deze kans voorbijkwam, hoefde hij niet lang na te denken. Oma Geesje snapt dat wel: "Natuurlijk is het spannend, maar als het lukt is de ontlading heel mooi."

De theatervoorstelling Woeste Gronden speelt in september sowieso acht keer en bij succes twee keer extra. Er is per voorstelling plek voor 650 bezoekers op het weiland.