De crash van Doohan in '92: infecties, benen aan elkaar naaien en zes weken later weer rijden

mick doohan
Doohan na z'n val op het circuit van Assen © Paul Weigel
Het is 26 juni 1992. De laatste training op de dag voor de TT. De onaantastbare Mick Doohan is leider in het WK-klassement en is hard op weg wereldkampioen te worden. De titel kan hem eigenlijk niet meer ontgaan. Maar dan slaat het noodlot toe.
Radio Drenthe-verslaggever Björn Spoelstra vertelt die middag live in de uitzending: "Bij post 4, even voorbij de Haarbocht, ging Mick Doohan onderuit. Het bleek dat het redelijk ernstig was, want de eerste hulp bracht meteen een spalk aan. Foto's wezen later uit dat het onderbeen gebroken is. En alsof het nog niet erg genoeg is, ging ook z'n teamgenoot Wayne Gardner onderuit. Hij zou vrij ernstig rugletsel hebben. Ik begreep van dokter De Vries dat Gardner niet start, en datzelfde geldt voor Doohan."
Wat we dan nog niet weten, is dat het bijna een wonder is dat Doohan ooit nog kan motorrijden, laat staan racen.
(Tekst gaat verder onder de foto)
mick doohan
WK-klassementsleider Doohan, hangend naast z'n Honda NSR © Paul Weigel

Eerste rang

De dan 33-jarige Paul Weigel uit Arnhem maakt zich op voor zijn zoveelste TT. Sinds z'n 13e is hij er altijd bij. Trainingen, kwalificaties en races. "Ik heb één keer de TT overgeslagen en daar heb ik nu nog spijt van", zegt hij. Een echte liefhebber dus.
In 1992 staat Weigel op het talud met z'n fotocamera. "Het was daar erg rustig, als er honderd mensen stonden, was het veel." Weigel maakt foto's van Doohan, van wie hij groot fan is. "Daarna zat ik te wachten tot Eddie Lawson voorbij zou komen. Ineens hoorde ik een motor vallen, over het asfalt krassen en hoge toeren maken. Ik richtte mijn camera op daar waar het geluid vandaan kwam, toen lag Doohan al in het gras."

Been klem onder motor

De Australische 500cc-coureur vliegt over het stuur van z'n Honda NSR. Doohan glijdt over het asfalt, waarbij zijn been geklemd zit onder de motor. Een dubbele breuk in z'n rechterbeen is het gevolg. Op het eerste oog lijkt het niet per se foute boel. "Nee, hoor. Hij lag gewoon in het gras. Later op de brandcard zag je wel dat hij pijn had. Maar het leek niet zó ernstig dat hij z'n been kwijt zou kunnen raken."
Via je mobieltje op de hoogte blijven van het laatste nieuws is er dan niet bij. "Er hingen wel luidsprekers, maar die zijn altijd slecht te verstaan als er motoren langskomen. We hoorden nog wel dat hij afgevoerd was." Maar wat Doohan precies mankeert, is dan niet duidelijk.
(Tekst gaat verder onder de foto)
mick doohan
Doohan op de brancard © Paul Weigel

Knoeiwerk in ziekenhuis?

We spoelen even twee maanden vooruit. Het Duitse tijdschrift Das Motorrad schrijft dan dat Doohan 'door knoeiwerk' in het ziekenhuis in Assen bijna z'n rechterbeen is kwijtgeraakt. Na een operatie komt de bloedcirculatie bijna tot stilstand, waardoor het been geïnfecteerd raakt. Het been amputeren is dan een serieuze optie voor de artsen. Tot 'grand-prix-dokter' Costa vier dagen na het ongeluk ingrijpt. Het ziekenhuis ontkent dat er prutswerk is geleverd.
In gesprek met MotorSport Magazine vertelt Doohan jaren later over het ongeluk. "Ik vroeg de plaatselijke arts wie de beste orthopedisch chirurg van Nederland was. Hij zei: 'We zijn allemaal naar dezelfde universiteit gegaan, dus we zijn ook even goed'. Ik vond dat een vreemd antwoord, maar besloot toch voor hem te gaan. Slechte keuze."

Bedorven vlees

Tijdens de operatie zou de dokter platen en schroeven hebben gebruikt om de breuk te fixeren, in plaats van een soort staaf. Ook krijgt Doohan een ruggenprik, in tegenstelling tot een narcose. "Tijdens de operatie voelde ik de instrumenten van de arts door mijn botten rammelen, dus toen vroeg ik of ik knock-out mocht."
Daarna gaat het mis. De bloedsomloop wordt afgesneden. Potentieel levensgevaarlijk. "Toen dokter Costa een dag later vroeg of ik mijn tenen kon voelen en ik 'nee' zei, wist ik dat er iets niet goed was", aldus Doohan. De coureur gaat opnieuw onder het mes en herstelt niet goed. "Ik moest vragen om het verband te laten verwisselen, omdat het been naar bedorven vlees begon te ruiken."
(Tekst gaat verder onder de foto)
mick doohan
De Australiër heeft veel pijn na z'n beenbreuk © Paul Weigel

Benen aan elkaar genaaid

'Grand-prix-dokter' Costa bemoeit zich ermee. Hij hoort van de arts in het ziekenhuis dat het been eraf moet, als de situatie in de komende 24 uur niet verbetert. Costa besluit dat het zo niet verder kan en regelt een medische helikopter die Doohan naar zijn kliniek in het Italiaanse Bologna brengt. Het bloed van de Australiër is verdund om zo de circulatie op gang te krijgen, maar dat leidde er juist toe dat zijn organen in gevaar waren. Doohan's gezondheid moet eerst stabiel worden, voordat er naar het been gekeken wordt.
Na een week wordt het been zelfs zwart. Het lijkt dus af te sterven. Dokter Costa komt met een oplossing. Hij naait - jawel - beide benen aan elkaar. Op die manier houdt de bloedtoevoer van het linkerbeen het rechterbeen in leven. "Als ik er nu op terugkijk, zou ik niets veranderen", zegt Doohan. "Ik wilde zo snel mogelijk terugkeren." Na twee weken worden de benen weer los van elkaar gemaakt.
(Tekst gaat verder onder de tweet)

Weer op de motor

Zes weken later zit Doohan alweer op een motor. Zijn doel is om op 23 augustus in Brazilië te racen, in de voorlaatste wedstrijd van het seizoen. De nacht voor de race is z'n been geïnfecteerd en aan het bloeden. Doohan beschrijft een nacht vol pus. "Het was niet m'n beste nacht ooit", vertelt hij aan MotorSport Magazine met gevoel voor understatement. De coureur wordt twaalfde.
Paul Weigel kan het zich nog goed herinneren. "Bij die laatste twee races liep hij op krukken en moest hij op de motor getild worden", weet hij. Twee weken later is het slotstuk van het seizoen in Zuid-Afrika. Doohan staat dan nog altijd twee punten voor op Wayne Rainey. Urenlang wordt Doohan nog behandeld door een fysiotherapeut om zo goed mogelijk te kunnen rijden. Maar het mag niet zo zijn: Doohan wordt zesde, Rainey derde. En daarom is laatstgenoemde voor de derde keer achter elkaar wereldkampioen. "Volgend jaar beter", reageert Doohan nuchter.

Vijf keer achter elkaar wereldkampioen

En beter wordt het. In 1994, 1995, 1996, 1997 en 1998 domineert Doohan de motorsport en wordt hij elk jaar wereldkampioen. Ook in 1999 kan hij kampioen worden, maar hij crasht en breekt z'n been op verschillende plekken. Het betekent het einde van de carrière van Mick Doohan.
Weigel (62) is nog altijd onder de indruk van Doohan. "Je herkent z'n rijstijl uit duizenden. Hij ging haast naast z'n motor en trok altijd z'n rechterschouder naar binnen. Als je beelden terugkijkt, pik je Doohan er zo tussenuit", zegt hij. "Hij was zó gedreven om te winnen en gaf altijd 110 procent."
Doohan's ultieme doel was altijd om wereldkampioen te worden. Vorig jaar gaf Doohan aan dat als hij in het jaar van die horrorcrash al eens kampioen was geweest, hij tijdens z'n herstel waarschijnlijk de handdoek allang in de ring had gegooid. Maar alles moest wijken voor een wereldkampioenschap. Dat werden er vijf achter elkaar. Het is nog altijd een van de meest heroïsche comebacks ooit in de motorsport.

Alles over de TT vind je op TT Drenthe

TTDrenthe.nl is dé website voor alles wat met TT in Assen te maken heeft. Op de website van TT Drenthe vind je historische verhalen, prachtige foto's en natuurlijk al het laatste nieuws.
mick doohan
Op de brancard, klaar voor vertrek naar het ziekenhuis © Paul Weigel

Heb je een nieuwstip, nieuwe informatie óf heb je een foutje gespot? Stuur een bericht, foto of filmpje via WhatsApp of mail de redactie.