Handboekbinderij in Emmen dreigt verloren te gaan

Vanwege de zware gereedschappen waar ze gebruik van maken, is het voor de binders geen optie om een tijdelijke ruimte te huren waar ze hun materiaal wekelijks naartoe moeten slepen.

De Drentse handboekbindcursus is uniek in Nederland. Alleen Het Gilde Emmen biedt deze cursus namelijk aan en daarom komen cursisten uit heel Noord-Nederland naar Emmen om de fijne kneepjes van het vak te leren. Vijftien jaar geleden wordt Jan Fens gevraagd of hij liefhebbers van dit oude ambacht een cursus wilde bieden. Samen met Bruno Tideman en Roelof Boezen trekt hij de handboekbindkar - en met succes.

Vrijwel ieder jaar wordt de cursus volgeboekt en in een pand tegenover het oude Postkantoor in Emmen genieten ze zeeën van ruimte. Cursist Peter volgt al jaren trouw en met plezier de cursus handboekbinden: "Het zou ontzettend zonde zijn als dit moet stoppen. Het zou een verlies zijn voor het ambacht an sich."

Sinds de medehuurster haar heil ergens anders heeft gezocht en het pand - naast de spullen van de boekbinders - leegstaat, is de toekomst van de cursus onzeker. De eigenaresse is nog in gesprek met Het Gilde Emmen, maar volgens Fens liggen vraag en aanbod ver uit elkaar: "Daar komen ze waarschijnlijk niet uit."

Daarom zitten de handboekbinders niet met hun handen in de boeken, maar in het haar. Stad en land hebben ze al afgezocht naar een nieuwe, permanente plek. Vooralsnog tevergeefs. "We hebben aan zo'n 60 á 70 vierkante meter voldoende. Alleen hebben we een plek nodig waar onze apparatuur kan blijven staan. Ook op de dagen dat we geen cursus aanbieden", legt Fens uit.

Dat is ook het punt waarop onderhandelingsgesprekken over nieuwe ruimten meestal spaak lopen: "Tijdelijke ruimten zijn er wel, maar met het gewicht van alle apparatuur is het heen en weer slepen niet te doen. Er zit apparatuur bij van wel vier- tot vijfhonderd kilo. Dat versleep je niet zomaar."

De cursusleiders hebben daarom hun horizon verbreed. Fens geeft namelijk aan dat ze niet aan Emmen gebonden zijn: "We weten nog niet precies wanneer we onze huidige plek moeten verlaten, maar we zouden heel graag voor dat moment een vangnet hebben. We zijn best bereid om een stukje te rijden, zodat we onze hobby kunnen blijven uitoefenen én kunnen voldoen aan onze verplichtingen richting de cursisten."

Fens heeft eind augustus nog een gesprek met wethouder Robert Kleine om te kijken of er vanuit de gemeente nog iets mogelijk is: "Hopelijk is dat gesprek geen mosterd na de maaltijd."