Leraar schrijft boek over speciaal onderwijs: 'Beeld dat veel mensen hebben klopt niet'

Dat werd zo goed gelezen, dat een uitgeverij hem benaderde. Het resultaat: het boek Gewoon speciaal. Inmiddels heeft de Emmenaar een paar duizend exemplaren verkocht, die vooral gelezen worden door leerkrachten, experts in de jeugdzorg en orthopedagogen.

Met een lach op zijn gezicht laat Heeling de school waar hij werkt zien. De Aventurijn in de wijk Emmermeer heeft vier lokalen voor de onderbouw, middenbouw en bovenbouw. Daarnaast is er een speciale klas voor kinderen die lang thuis hebben gezeten.

"Hier zien we het lokaal van de middenbouw (groep 3, 4 en 5)", wijst hij. "Er staan twaalf stoelen en tafels los van elkaar in het lokaal. De kinderen zitten in eerste instantie niet naast elkaar, omdat ze heel prikkelgevoelig zijn." Ook zijn er wiebelstoelen aanwezig, net als een werkplek achter een hometrainer.

Heeling werkt voor RENN4, de stichting die het speciaal onderwijs in Noord-Nederland verzorgt. Volgens hem halen mensen het verschil tussen speciaal onderwijs en speciaal basisonderwijs nogal eens door elkaar. "Veel mensen weten het verschil niet. Het speciaal basisonderwijs is voor kinderen die niet mee kunnen komen in regulier basisonderwijs. Deze kinderen hebben wel dezelfde doelen die behaald moeten worden als het regulier onderwijs, maar hebben onder andere meer tijd daarvoor en ze zitten in kleinere klassen."

In het speciaal onderwijs wordt gekeken naar persoonlijke doelen voor de leerlingen, zegt Heeling. "Het speciaal onderwijs is verdeeld in vier clusters en daar voeren we veel maatwerk uit."

De voorbeelden die de Emmer leerkracht in de praktijk tegenkomt zijn input voor zijn boek. Zijn LinkedIn-pagina staat vol met de verhaaltjes. "Ik ben daarmee begonnen omdat ik vaak reacties op mijn werk kreeg als: "Goh, dat jij daar werkt. Kun je wel tegen dat gedrag en de agressie?" Ik ontdekte dat dat het beeld was dat mensen van speciaal onderwijs hebben. En dat klopt niet helemaal. Er zit achter het gedrag een belevingswereld. Ik wil mensen laten zien dat die kant aanwezig is. Een heel andere kant van het speciaal onderwijs die mensen niet kennen."

Of hij met het boek niet een te rooskleurig beeld neerzet van het speciaal onderwijs? "Daar hebben we het in de organisatie over gehad", legt Heeling uit. "Ik weet dat het andere, negatieve, beeld van het speciaal onderwijs er is. En in de dagelijkse realiteit komen we die kant ook tegen; er is agressie en kinderen worden soms opgehaald als het echt even niet gaat. Dat weel men wel. Maar ik wilde graag de andere kant laten zien; het gaat om kinderen met angst, frustratie en verdriet. Maar ook met humor en veerkracht. En volgens mij is dat aardig goed gelukt."

Heeling heeft dan ook nog geen moment spijt dat hij vier jaar geleden de overstap maakte van het reguliere basisonderwijs naar de RENN4-school. Lachend: "Hier ligt echt wel mijn talent, heb ik ontdekt."