Leidi van der Veen (79) was weervrouw voor burger, boer en tuinder

Zoals ze dat van huis uit gewoon was. Vader was veenarbeider en op het land afhankelijk van weersomstandigheden. Natte turf was de doodsteek voor de handel. Als kind groeide ze op met de weersberichten op de radio, en ze realiseerde zich al vroeg het belang van het weer voor burger, boer en tuinder.

Van der Veen is vandaag op 79-jarige leeftijd overleden. Ze was een weervrouw die 's nachts de wekker zette, wanneer er uitzonderlijke weersomstandigheden waren aangekondigd. Of spontaan het bed uitsprong wanneer het onweerde. Het onweer waar ze als kind nog zo bang voor was. Dankzij haar vader kwam ze die angst te boven, zo vertelde ze bij haar afscheid van haar regionale omroep RTV Drenthe in 2017: "Hij nam me tijdens het onweer mee naar buiten en leerde me dat het niet gevaarlijk hoeft te zijn. Er is geen mooier vuurwerk dan de bliksem."

Naast een behoorlijke dosis gezond verstand draaide ze haar hand niet om voor digitale en technologische vernieuwingen, die gedurende haar carrière op haar pad kwamen. Dat deed ze samen met haar grote liefde: Henk van der Veen, met wie ze in 1972 in het huwelijk trad. Ze deelden de passie voor het weer in al zijn (het liefst extreme) verschijningsvormen.

In de tuin aan de Kennedystraat in Veenoord werd, dankzij een behulpzame buurman, een weerhut gebouwd. Hun weerstation aan huis werd een weercentrum, want de hobby groeide uit tot een professionele bezigheid. "Het klopt. Wij zijn weergek", stond er in 1992 in de column van Jan Pelleboer in het Nieuwsblad van het Noorden. Het was tevens de basis voor vele bezoeken van clubs en organisaties aan hun eigen weercentrum.

Kennis verdubbelde zich en hoe gek de anekdote of hoe obscuur het detail ook, samen wisten ze op elke vraag het antwoord. Steevast voorzien van vergelijkbare voorbeelden uit het verleden. Zo waren Leidi en Henk met z'n tweeën decennialang een wandelende weerencyclopedie; populaire vraagbaak bij sneeuwstormen, hittegolven en dagenlange neerslag.

In 1992 was ze op voorspraak van de nationaal bekende weerman Jan Pelleboer naar voren geschoven als weervrouw. Begonnen bij de lokale omroep in Coevorden en Emmen en met haar faxberichten voor teletekst op de kabel, groeide ze op Radio Drenthe uit tot een bekende persoonlijkheid.

Haar weerpraatjes waren nooit dorre opsommingen, maar eerder kleine hoorcolleges die steevast eindigden met een weerspreuk. En als je die als presentator vergat aan te kondigen, dan greep Leidi zelf wel in. "Ho, ho, we zijn nog niet klaar, ik heb nog een spreuk!"

Leidi van der Veen had een sterk taalgevoel en het weer was voor haar een serieuze zaak, maar dat was het vermaken van de luisteraars ook. Toch stond de ernst van de boodschap altijd voorop. Zon? "Hélemaal insmeren!" Onweer? "Denk erom, kermis in de atmosfeer!" Haar taalkundigheid en souplesse in het omgaan met publiek kwam haar later ook van pas toen ze in haar functie als trouwambtenaar van de burgerlijke stand in Coevorden, op geheel eigen wijze, menig huwelijk tot stand bracht.

En o wee als je haar bijdrage aankondigde als 'weersvoorspelling': het weer werd niet voorspéld, doceerde Van der Veen keer op keer geduldig. Ze was geen waarzegger. Het weer werd verwacht. En lekker weer, of nog erger: 'saai' weer bestond niet.

Toen naast het radiowerk ook het TV-weerpraatje bij TV Drenthe z'n intrede deed bleek Leidi op het scherm een opvallende verschijning: modieus gekleed en vooral zorgvuldig gekapt, sprak ze de tv-kijker regelmatig vanaf een locatie in de provincie toe.

In de week dat ze 75 werd, in 2017, stopte ze met haar werk voor Radio Drenthe. Haar laatste weerpraatje werd als altijd professioneel en vakkundig afgewerkt. Daarna namen de emoties de overhand. Het atrium van RTV Drenthe zat vol met vrienden en familie. Een hoofdstuk werd afgesloten. 25 jaar was ze weervrouw op de regionale zenders geweest.