Zelfhulpboek voor beginnende hardlopers: 'Overbrengen op anderen'

Ina Oortwijn
Ina Oortwijn met haar boek voor beginnende hardlopers © RTV Drenthe / Margriet Benak
Een zelfhulpboek voor beginnende hardlopers, dat is het centrale thema van het boek 'Even een stukje rennen' van schrijfster Ina Oortwijn uit Annerveenschekanaal. "Ik heb zo vreselijk veel plezier in hardlopen en dat wil ik ook overbrengen op mensen die er mee willen beginnen", zegt Oortwijn.
De noodzaak voor een boek was er ook volgens Oortwijn, die zelf zeventien jaar geleden begon met de sport. Want wie op internet zoekt naar artikelen over beginnen met hardlopen, ziet door de bomen het bos niet meer. "Ik wilde een praktische handleiding maken. Laagdrempelig en je kunt direct beginnen met lopen."

Oude gymschoenen

In het boek vertelt Oortwijn ook over haar eigen hardloopverhaal. Ze begon met lopen toen de kinderen wat ouder waren en ze meer tijd voor zichzelf kreeg. Een goede conditie had ze op dat moment niet. "Dus hup, een paar oude gymschoenen uit de kast en gaan." Maar, heel goed ging het begin niet. "Ik heb alles verkeerd gedaan. Je moet nooit met oude gymschoenen beginnen, toch echt een paar hardloopschoenen halen." Dat leverde haar een blessure op. "En dan vind je het na een paar weken al niet leuk meer. Daar wil ik mensen voor behoeden."
Tijdens het hardlopen maakte ze het nodige mee, dat ze vervolgens deelde via een column op Facebook. "Daarop zei iemand, waarom bundel je dat niet eens in een boekje?", legt Oortwijn uit. "Een mooie combinatie. Het boek bevat dus ook afwisselend anekdotes en verhaaltjes. En er is ook ruimte om je eigen training en verhaaltjes in op te schrijven."
Zelfhulpboek voor beginnende hardlopers: 'Overbrengen op anderen'
In die zeventien jaar heeft Oortwijn zelf flinke progressie gemaakt. Waar ze in het begin een rondje richting het voetbalveld en weer terug liep, staan er nu veel langere afstanden op het programma. "Een marathon, vijftig kilometer, soms een keertje honderd kilometer", somt ze op. "Het heeft mij veel gebracht. Kennis aan leuke mensen. Ik ben looptrainer geworden en geef looptraining aan mijn eigen groep. Lekker met elkaar bezig zijn, sport verbroedert. Je wordt er echt een sociaal mens van."

'Onvergetelijke ervaring'

De eerste marathon die Oortwijn liep, was de Drenthe Marathon in 2006. "Een gelegenheidsmarathon voor de opening van de Frieslandroute, van Smilde naar Emmen. Ik zag het in de krant. Als rechtgeaarde Drent moest ik daar aan mee doen. Fantastisch, een onvergetelijke ervaring. Als je over de finish in Emmen komt en je man, kinderen en je beste vriendin staan daar, dat is fantastisch."
Voor dergelijke afstanden moet er flink getraind worden en dat gaat in samenspraak met het gezin. "Je bent vier, vijf keer in de week aan het trainen, je moet veel in overleg doen. Dat varieert van een uurtje tot een duurloop van vier uur." Ook ging ze vaak lopend of fietsend naar verjaardagen. "Op de fiets naar verjaardagen, dat vonden de kinderen ook wel leuk. Gingen ze liedjes zingen en die hielden de tijd bij. Het werd echt een familiegebeuren."

Naakte 'collega'

In al die jaren heeft Ina Oortwijn een favoriet rondje gekregen: een rondje naaktcamping De Groenlanden. "Omdat daar iets valt te zien? Nee hoor, de bosjes zijn vrij hoog", lacht ze. Het rondje is voor haar zo'n 9,2 kilometer en vanuit huis prima te doen. "Handig, dus het kan mooi 's ochtends vroeg voor of na het werk."
Vorig jaar zomer maakte ze op het rondje iets speciaals mee, toen ze vroeg ging lopen om de warmte voor te zijn. "Het was half zes 's ochtends. Hij kwam de bocht om en er kwam een naakte man op mij af. Ik dacht eerst dat ik niet wakker was. Maar hij was heel vriendelijk en had niets geen kwaads in de zin. Het was een potsierlijk gezicht. Hij had witte sokken en schoenen aan en verder niets."
Inmiddels loopt de hardloopster lange afstanden. Als zogeheten ultraloopster heeft ze nog een groot doel: een loop van 160 kilometer op de Mont Blanc. "Dat is echt een droom, dat wordt nog wel een beetje lastig om te realiseren. Het is letterlijk en figuurlijk heel hoog gegrepen. Hoogtemeters zijn toch wel lastig te trainen."
De voor- en achterkant van het boek
De voor- en achterkant van het boek © RTV Drenthe / Margriet Benak

Heb je een nieuwstip, nieuwe informatie óf heb je een foutje gespot? Stuur een bericht, foto of filmpje via WhatsApp of mail de redactie.