Maaike Verweij: Door mijn omgeving realiseerde ik me pas hoe heftig het was

Maar afgelopen weekend reed ze desondanks wel voor het eerst in haar carrière naar het podium op de marathon in de Topdivisie. In Tilburg finishte ze als derde.

"Ja, ik baal nog wel van die sprint. Ik had natuurlijk graag willen winnen. Maar het was een mooi begin, zeker gezien de aanloop was ik er wel blij mee", kijkt Verweij terug.

En die bizarre aanloop schopte haar planning helemaal in de war. "Het zorgt ervoor dat de start van je seizoen even helemaal in puin ligt. Je ligt in het ziekenhuis en je moet eerst herstellen. Vervolgens moet je aan de medicijnen en daarna kun je pas weer rustig opbouwen en kijken hoe je verder moet", vertelt Verweij.

Zelf is ze niet eens zo erg geschrokken. Maar door de reacties uit haar omgeving zag ze pas de ernst van de situatie in.

"Je lichaam laat je toch in de steek, daar baal je dan van. Maar het kan natuurlijk ook best gevaarlijk zijn. En als ik hoor hoe de mensen om me heen ervan geschrokken zijn, dan realiseer je je pas hoe heftig het eigenlijk is. Maar zelf heb je dat dan niet zo door."

Nu slikt ze bloedverdunners en draagt ze preventief steunkousen. Verder mag ze alles weer. En dat hoef je Verweij maar één keer te zeggen. Gisteravond tijdens de eerste etappe van de marathon-vierdaagse in Utrecht evenaarde ze haar prestatie van Tilburg en finishte ze opnieuw als derde.

"Ze bijt zich er in vast. Ze ondergaat haar tegenslag niet, maar ze bevecht het en dat helpt", concludeert haar trainer Jillert Anema.

Verweij is net begonnen aan haar tweede seizoen in dienst van Team Zaanlander. Ze is daar ploeggenoot van onder meer Irene Schouten en Jorrit Bergsma. In haar debuutjaar zorgde corona ervoor dat ze geen enkele marathon kon rijden. Maar het gaaf haar wel de tijd om te wennen aan het nieuwe trainingsregime.

"Het aantal trainingen gaat omhoog en dat geldt ook de snelheid. Want je traint met wereldtoppers en die gaan heel hard. Dat is soms best lastig. Ik wil dan graag mee en niet lossen. Maar op een gegeven moment geeft je lichaam vanzelf op", reageert Verweij.

In het verleden wilde ze overigens niets van schaatsen weten. Al op haar zesde begon ze met skeeleren. En niet zonder succes. Ze grossierde in Nederlandse afstandstitels en won in haar jeugd onder meer een Europacup en werd in 2018 Nederlands kampioen bij de junioren op de marathon.

Tussen Kerst en Oud en Nieuw zal de 'diesel' te zien zijn op de 3.000 en 5.000 meter bij het Olympisch Kwalificatie Toernooi op de langebaan. Een discipline waar ze ook in wil groeien. "Je strijdt dan vooral tegen jezelf en als het dan lukt, is dat toch wel heel gaaf."

Maar de komende dagen is haar blik gericht op de marathonvierdaagse. Na de derde plaats gisteravond bij de openingswedstrijd in Utrecht volgt vanavond de tweede etappe in Den Haag. Zaterdag rijdt ze in Amsterdam en zondag is de finale in Alkmaar.