Otters duiken overal op in Drenthe

'Spraints' worden ze ook wel genoemd; de slijmerige substantie van twee tot tien centimeter lang. Ze ruiken visachtig en mogelijk steken er vissengraten uit. De otter gebruikt zijn uitwerpselen om het eigen leefgebied te markeren, het is een vorm van communicatie met soortgenoten. Ze krabbelen zelfs bultjes van zand bij elkaar, zogenaamde krabhopen, om daar bovenop pontificaal een spraint te leggen.

Cindy de Jonge uit Assen is otter-regiocoördinator van de Zoogdiervereniging. Ze begeleidt zo'n veertig vrijwilligers bij het speuren naar sporen in Drenthe, en dat is nu in volle gang. "Als je er de neus voor hebt, zie je otters overal in de provincie opduiken", zegt ze. "Letterlijk en figuurlijk: ze duiken op in het water en we vinden ze met regelmaat lopend door het landschap. En helaas vinden we ze ook nog steeds dood op de weg. Dat is de schaduwkant van het succesverhaal van de otter in Nederland."

Het aantal otters groeit. Aan het begin van 2021 waren er in Drenthe 52 otters, in Nederland circa 450. Het jaar 2021 is uitgeroepen tot het Jaar van de Otter en juist in dit jaar wordt een succes bekendgemaakt: de verschillende populaties in Nederland en Duitsland hebben elkaar gevonden. Dit is essentieel voor gezonde otters: zo wordt inteelt beperkt en is er voldoende genetische uitwisseling.

Ondertussen blijft het verkeer een groot risico voor de dieren. Deskundigen schatten dat jaarlijks een kwart van de otters onder de auto terechtkomt. Maar De Jonge noemt wel voorzichtig dat er een kentering is, er gloort hoop. "We hebben in dit Jaar van de Otter een stukje bewustwording kunnen kweken. Als het gaat om hoe we het landschap inrichten en beheren, dat het belangrijk is daarbij ook te denken aan een veilige route voor de otter." Faunapassages, zoals loopplanken onder een brug door, blijken goed te werken. De Jonge merkt dat organisaties hier meer aandacht voor krijgen.

"Belangrijk blijft wel dat dode otters gemeld worden. Zo kunnen we in kaart brengen waar knelpunten zijn en kunnen we DNA-monsters afnemen om een vinger aan de pols te houden met betrekking tot de genetische verspreiding van de otter."